Vanmiddag hadden we de laatste feedbackronde met Charles en Shirell. Elk semester hebben we te horen gekregen hoe de trainers (en Shirell) vinden dat we het doen en vandaag was het tijd voor de slotconclusie. Tijdens het gesprek kregen we ook te horen of we ‘safe’ zijn voor het grote FGASA-examen van gisteren, of dat we ons zorgen moeten maken. Alle examens zijn door Charles nagekeken, maar hij wil ons nog niet het percentage geven waar hij op uitkwam, omdat dat uiteindelijk door FGASA bepaald moet worden.

Wel kan hij dus met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijk zeggen wie het gehaald heeft en wie zich zorgen moet maken. Zenuwslopende momenten, als iedereen in het klaslokaal zit te wachten tot hij aan de beurt is en er óf een lachend gezicht terugkomt óf een bedrukt gezicht. Hoe langer het duurt, hoe meer de twijfel erin sluipt… Ongeveer halverwege was ik aan de beurt.

Om te beginnen kreeg ik de eindbeoordeling van Charles voor mijn neus. Ik was al op de hoogte van mijn cijfergemiddelde, maar daarnaast heb ik vandaag ook mijn ‘kwalitatieve’ eindbeoordeling gekregen. Dan gaat het over zaken als rijvaardigheid, hoe je het als gids doet, inzet en betrokkenheid, leiderschap en dat soort zaken. Ben erg blij met de beoordeling; op een vijfpuntsschaal nergens lager dan vier. Mooi om waardering te krijgen voor het harde werken (want dat was het toch echt wel). Alleen mijn bomen waren zoals bekend onder de maats (zowel theorie als praktijk). Track & sign was met level 1 gemiddeld.

Toen was het tijd voor mijn FGASA-examen-resultaat. Charles vroeg me wat ik zelf dacht. Ik dacht het zelf toch wel gehaald te hebben en dat blijkt gelukkig ook zo te zijn! Ik zit in de zeer veilige scores, al heb ik wel een paar domme foutjes gemaakt die me punten gekost hebben. Ik verwacht dus geen score rond de 90%, maar eerlijk gezegd maakt me dat niet meer uit. Ik ben al hartstikke blij dat ik het gehaald heb! De volgende kans om examen te doen is op 1 februari, dus dat was voor mij geen optie geweest; dit was letterlijk mijn enige kans om niet met lege handen terug te komen (al moet ik nog steeds ook mijn praktijkassessment halen natuurlijk).

Toen was er helaas ook slecht nieuws. Eén van mijn vrienden hier, Ash, heeft het vrijwel zeker niet gehaald. Helaas schijnt ook daar weinig twijfel over te zijn, omdat hij te ver onder de 75% zit. Vreselijk balen voor hem, omdat hij dit doet om er zijn werk van te maken. We hebben gelijk met hem meegedacht om te kijken of er iets op te verzinnen is om hem tot februari te laten overbruggen. Hopelijk gaat dat lukken, anders zou het doodzonde zijn. James heeft het wel gehaald, trouwens. Wie het verder niet gehaald heeft weet ik niet, wel zijn er een aantal grote twijfelgevallen die nu tussen hoop en vrees leven tot FGASA het verlossende woord geeft.

Voor mij telt de komende dagen nu maar een ding; mijn gamedrive (praktijkassessment) van maandag voorbereiden. Vandaag rond de campus gegaan om bomen te identificeren en te fotograferen. Ik probeer op raptempo op het juiste niveau te komen en heb daar na vandaag gelukkig een veel beter gevoel over. Daarnaast heb ik in de ochtend van een groot aantal dieren de ‘powerfacts’ nog eens op een rijtje gezet. Samen met James huur ik van morgen tot maandag een auto, zodat we op eigen gelegenheid inkopen kunnen gaan doen. Tijdens het afrijden wordt je namelijk geacht om een aangeklede koffiepauze te doen, dus daar moeten we nog het nodige voor aanschaffen. Met dank aan Lia heb ik alvast de nodige spulletjes voor mijn ‘Hollandse koffiepauze’…. met in ieder geval Douwe Egberts en Kanjers!

Tot slot nog wat foto’s die ik gedurende de dag tussen het werk door gemaakt heb. Vooral de Red-headed Weaver is druk bezig wat mooie plaatjes oplevert…