Maand archief: oktober 2013

Jakhals-pup, Hyena’s en schieten

donderdag 3 oktober
Bij aankomst in Makalali zien we gelijk een paar Zebra's iin het ochtendzonnetje

Bij aankomst in Makalali zien we gelijk een paar Zebra’s in het ochtendzonnetje

De studenten werden vandaag in twee groepen ingedeeld; de ene groep mocht ’s ochtends schieten en ’s middags op gamedrive en de andere groep uiteraard andersom. Ik koos ervoor om ’s ochtends op gamedrive te gaan. Op het laatste moment bleek de gamedrive optioneel, waardoor er nog maar vijf geïnteresseerden waren. Geen probleem, want dat betekent extra veel ruimte op de Landrover. Uiteindelijk vertrekken James, Ash, Debby, Mayra en ik om half zes onder begeleiding van Conraad richting Makalali. Het is erg koud, wat we in deze periode niet helemaal meer gewend zijn. Dat komt vooral omdat het erg helder is en de ervaring van deze week leert dat het dan later op de ochtend snel heel warm wordt. Ideale omstandigheden dus. Dat de zon warmer wordt, zie je ook aan bruine (en rode) koppen die iedereen heeft. Het heeft even geduurd maar we beginnen nu aardig te verkleuren. Mijn kamergenoot James heeft zichzelf al uitgeroepen tot enige Ier met een kleurtje.

 

 

Jakhals-pup komt polshoogte nemen...

Jakhals-pup komt polshoogte nemen…

James mocht rijden en gidsen (onder begeleiding van Conraad) en het plan was om op zoek te gaan naar olifanten. Conraad vertelde en passant dat er een ‘Jackal den’ ontdekt was waar pups zou zitten. Onze route zou daar langs komen. Bij het hol aangekomen leek er eerst niets te zien te zijn, maar aan de andere kant van de termietenheuvel (waar het hol onder ligt), bleek er toch een pup in het zonnetje te zitten. Geweldig om van zo dichtbij te zien; de volwassen jakhalzen houden op Makalali altijd geruime afstand. Na korte tijd hield de pup het echter voor gezien en verdween weer in het hol. Een paar minuten later vertoonde hij zich nog even kort, waardoor er nog wat foto’s genomen konden worden, voordat hij voorgoed verdween.

 

r_IMG_0070

 

 

Ze komen heel dichtbij...

Ze komen heel dichtbij…

Ondertussen hoorden we in de verte hyena’s. Een bijzonder geluid, niet het normale gehuil, maar iets wat we niet helemaal thuis konden brengen. Snel dus op onderzoek uit en kijken of we ze konden vinden. Na enig gepuzzel en inschatten waar ze konden zijn en waar ze naartoe konden lopen, onderschepten we ze vlakbij het nieuwe hyena-hol (het oude hadden ze kort geleden verlaten, waarschijnlijk vanwege te veel toerisme). Eerst zagen we twee volwassen hyean’s, toen drie en uiteindelijk bleken het er vier te zijn. We kregen ze behoorlijk goed te zien, wat tot nu toe een zeldzaamheid is gebleken. Toen ze van de weg wegliepen, schatte Conraad in waar ze mogelijk naartoe op weg zouden kunnen zijn; White Dam, een drinkplaats niet al te ver van onze toenmalige lokatie af.

r_IMG_0555James zette dus koers naar die drinkplaats en exact op het moment dat we daar aankwamen, verschenen ook de hyena’s. Met z’n vieren gingen ze vervolgens uitgebreid drinken en badderen. Nog nooit zo goed hyena’s kunnen zien. Normaal moeten ze niet veel van ons hebben en blijven ze uit de buurt, nu lijken ze zich niks van ons aan te trekken. Als ze klaar zijn met drinken lijken ze weg te gaan, maar blijken ze uiteindelijk alleen maar om onze Landrover heen te zijn gelopen om aan de andere kant (nog dichterbij) nog een potje te gaan badderen. Alweer een zeer bijzonder geslaagde rit op Makalali, en het is pas acht uur.

Jakhals 809

Jakhals heeft ons eindelijk in de gaten

 

Heel veel ruimte om te drinken, toch verdringen ze elkaar bijna

Heel veel ruimte om te drinken, toch verdringen ze elkaar bijna

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Buffelmannetje laat zich uit zijn neus eten

Buffelmannetje laat zich uit zijn neus eten door een Red-billed Oxpecker

Na de koffiepauze rijden we de Buffel-boma in, waar we nog niet eerder geweest waren. 99% van de buffels heeft één of andere ziekte. Vaak is dat TBC; gaan ze niet dood aan maar verzwakt ze wel ernstig. De buffels in Makalali zijn ziekte-vrij en dat willen ze graag zo houden. Dat is de reden dat ze in een boma gehouden worden (dat is een apart stuk land in het reservaat dat met hekken omgeven is). Omdat ze er ‘slechts’ 15 hebben en de boma vrij groot is, moeten we een tijdje zoeken, maar uiteindelijk vinden we ze dan toch. Het dominant mannetje houdt ons nauwlettend in de gaten en lijkt zonder knipperen te blijven staren tot de rest van de kudde doorgelopen is. Dan schudt hij met z’n kop en draait zich om, achter de rest aan. Leuk om te zien, vooral omdat we ze tot nu toe pas een keer hadden gezien (in Kruger Park).

Brown Snake Eagle

Brown Snake Eagle

Sunbird

Sunbird

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ready, fire, aim

Ready, fire, aim

Na de brunch was het onze beurt om te schieten. Om het eggie dus deze keer, met het .375 jachtgeweer van 15 meter. Om warm te draaien en te kijken of we goed mikten kregen we eerst nog vijf schoten met het .22 kaliber (dat was het geweer waarmee we ook in Tzaneen geschoten hebben voor onze SASSETA-certificering). Dat ging redelijk (niet denderend), waarna het de beurt was aan het echte werk; de .375. Het eerste schot was even wennen; het geluid en de terugslag staat in geen verhouding tot wat we gewend waren van de .22 waarmee we tot nu toe alleen geschoten hadden.

Het resultaat; de kleine gaten zijn van de 22, de grote van de .375

Het resultaat; de kleine gaten zijn van de 22, de grote van de .375

Het eerste schot was dus ook niet echt goed, rechtsonder van de roos. De vier schoten die daarop volgden waren echter een stuk beter. Dat geeft de burger moed voor ons Advanced Rifle Handling van volgende week donderdag…

Na het echte schieten was het weer tijd voor Rifle Dry Runs. Deze keer hielp Trevor me en had ik geruim de tijd om te oefenen. Het geweer is redelijk zwaar, dus hoe meer oefening, hoe beter. Uiteindelijk ging het vrij soepel, hopen dat het volgende week ook zo gaat als het echt moet gebeuren.

 

 

weetjevandedag

De schedel van een Hyena weegt evenveel als die van een leeuw; ongeveer
drie kilo. Aan die zware botmassa hangen de enorme kaakspieren van de hyena, die
bekend en berucht is vanwege zijn enorme bijtkracht. Daarmee worden ook met gemak
botten verpulverd die tot het menu van de hyena horen (uniek voor zoogdieren). Dit zorgt
ervoor dat de uitwerpselen vaak helemaal wit zijn door de calcium-inname. Hoewel hyena’s vooral bekend staan als aaseters, zijn het ook uitstekende jagers. Geen helden als
ze alleen zijn, maar zeer gevaarlijk in groepen (ook voor mensen). Een van de reden dat wij
altijd de wacht houden als we onder de open lucht kamperen…

Laptop weer gemaakt?

woensdag 2 oktober

Om half twaalf vertrok Nuria met Ash, Mayra en Ben naar Hoedspruit. Ash en Mayra moesten hun inschrijving voor rij-examens regelen en Ben moest zich een nieuwe bril laten aanmeten. Gelukkig was er nog plaats voor mij, want ik moest en zou ook naar ‘de stad’. Kan er niet tegen als iets het niet doet dus het was afzien dat ik niet direct mijn laptop open kon maken om te zien wat eraan scheelde. Daarvoor had ik een torx 5 schroevendraaiertje nodig, die ik voor vertrek in al mijn wijsheid thuis had gelaten (“Heb je toch niet nodig voor een nieuwe laptop?!”). Trevor had me geadviseerd bij de Buco te gaan kijken, zeg maar de Praxis van Hoedspruit. Zij bleken gelukkig een dergelijk schroevendraaiertje te hebben, al maakte hij wel onderdeel uit van een grote Stanley-set van allerlei bitjes e.d. Dertig euro verder, maar ik had in ieder geval het enige ding dat mijn laptop open kan krijgen.

Na het avondeten in de ‘gintrap’ (het zijhok van het klaslokaal) gaan zitten om in alle rust en met voldoende licht mijn laptop open te schroeven. Ik had gehoopt op óf een los draadje/ contactje, óf een heleboel stof. Niets van dat alles; het zag er keurig uit. Ik heb nog aan wat draadjes zitten morrelen alsof ik wist wat ik deed en heb nog wat stekkertjes die al vast zaten nog wat vaster gedaan. Uiteindelijk nog eens stevig er doorheen geblazen en de laptop maar weer dichtgeschroefd. Nu heb ik hem alweer twee uur aanstaan en lijkt er helemaal niets aan de hand. Ondertussen is het zelfs gelukt het St. Lucia-filmpje waar hij zondag steeds op crashte te genereren. Laten we hopen dat hij het volhoudt….

 

Op de heenweg naar Makalali liep aan de andere kant van het hek een Hyena een stuk met ons op

Op de heenweg naar Makalali liep aan de andere kant van het hek een Hyena een stuk met ons op

Wooly-necked Stork

Wooly-necked Stork

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De dag begon vanmorgen met een gamedrive. Een bijzondere voor mij, want ik mocht rijden. Bovendien was het de eerste keer dat ik mijn route voor mijn praktijkassessment mocht uitproberen. Dat pakte perfect uit, mede doordat ik keurig om de vijf minuten weer wat andere dieren tegenkwam. Mijn route is wel wat langer dan wat ik waarschijnlijk zal kunnen doen binnen de tijd van mijn assessment, dus ik zal ook naar alternatieve routes uit moeten kijken als halverwege blijkt dat ik tijd tekort ga komen. Had alweer wat meer inhoud om te vertellen, maar nog steeds lang niet genoeg. In ieder geval heb ik nu wel het gevoel een stevige basis te hebben en dat zorgt ervoor dat het weer iets leuker wordt. Nu voelt het alsof je écht een gamedrive gaat leiden, ook al omdat de trainers nu een bank achter je gaan zitten en zich niet meer met je route en teksten bemoeien…

Zebra blokkeert ons de doorgang

Zebra blokkeert ons de doorgang

Vandaag weer eens olifanten gezien, die helaas op afstand gehouden werden door een safari-te-paard groep

Vandaag weer eens olifanten gezien, die helaas op afstand gehouden werden door een safari-te-paard groep

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In de middag dus naar Hoedspruit en daarna was het tijd voor de les over Geschiedenis & Cultuur door Cobus. Was heel interessant. Zijn verhaal ging onder andere over het stenen tijdperk en hij had wat primitieve gereedschappen meegenomen. Deels gevonden in deze omgeving en deels zelf gemaakt. Samen met zijn kinderen, die er deze week trouwens ook vaak bij zijn. Dat betekent als je niet oppast een nat pak tijdens de lunch, heb ik ondervonden (waterpistooltjes).

Vanwege de computerproblemen gisteren geen foto’s kunnen oploaden, dus hier nog eentje van gisteren. We hadden in de ochtend een gamedrive op Chimoyo met Trevor.

Twee giraffen op Chimoyo Game Farm

Twee giraffen op Chimoyo Game Farm

 

weetjevandedag

Zebra-mannetjes hebben een harem. Ze verkrijgen hun vrouwtjes een voor een
door te vechten met andere zebra-hengsten. De verliezende partij moet dan een vrouwtje
afstaan aan de ander. Aangezien de mannetjes de vrouwtjes in volgorde van voorkeur
rangsc
hikken (vaak op basis van de volgorde waarin ze ze ‘gewonnen’ hebben, geven ze
hun minst geliefde -de achterste in de rij- weg). Ook kan het voorkomen dat ze een van hun dochters weggeven. Zebra’s hebben een harem voor onbepaalde tijd, in tegenstelling
tot Impala’s, die een harem hebben die na de paartijd weer uit elkaar valt.

Laptop kapot

dinsdag 1 oktober

Sneller dan verwacht heeft mijn laptop het nu definitief begeven. Nieuw gekocht vlak voor vertrek… Dat is een groot probleem want nu kan ik niet mijn vogelgeluiden oefenen voor het examen van volgende week. Dit bericht moet ik op mijn telefoon intikken, wat niet bepaald handig gaat. De studentencomputer die hier staat heb ik na anderhalf uur proberen maar links laten liggen… die doet het gewoon niet.

Zoals misschien voor te stellen is ben ik nu niet echt vrolijk. Morgen kan ik gelukkig een lift krijgen naar Hoedspruit, waar ik ga proberen om een torx 5 schroevendraaiertje te vinden. Die heb ik nodig om mijn laptop open te maken. De kans dat ik hem kan repareren acht ik heel klein, maar goed.

Met betrekking tot m’n blog; weet niet of ik veel kan posten zonder laptop, maar vrees van niet. Foto’s sowieso niet, want ik heb software op m’n laptop nodig om de foto’s uit m’n camera naar bruikbaar formaat om te zetten, en dat kan nu dus niet.