Vandaag is het een ‘rustdag’; geen programma dus. Uitgeslapen tot 8 uur en na het ontbijt aan de achterkant van onze lodge een stukje gaan lopen. Dat is de ‘water’-kant (je kijkt er van boven op, maar ziet in plaats van water allemaal tropische planten en bomen, met daarachter het water). Aan onze kant van de hoofdstraat liggen allemaal lodges die dus aan de achterkant aan Lake St. Lucia grenzen. De achtertuinen zijn allemaal open verbonden met elkaar, waardoor je een aardig stuk kunt lopen.
Op een gegeven moment zie ik twee Bushbucks en een heleboel Vervet Monkeys bij elkaar. Voorzichtig kom ik steeds dichterbij en ze blijven zowaar staan. Net als ik het gevoel heb dat ik dus kennelijk heb geleerd hoe ik dieren kan benaderen zonder ze te laten schrikken en me helemaal één met de natuur voel, beginnen de Bushbucks hun alarm-roep te blaffen. Het klinkt letterlijk als blaffen en terwijl ze dat doen sprinten ze naar beneden het bos in. Door hun roep beginnen er beneden ineens vier a vijf tot dan toe onzichtbare antilopen alle kanten uit te vluchten. Tegelijkertijd beginnen de Vervet Monkeys elkaar ook te waarschuwen. Deze aapjes zijn een van de weinige dieren die verschillende roepen hebben waarmee ze aan elkaar duidelijk kunnen maken welke dreiging er is zodat ze de juiste actie kunnen ondernemen. In mijn geval is de juiste actie blijkbaar met z’n allen de boom in (klopt, want dat doe ik ze niet na). Het is dus ineens een chaos van jewelste. En dat alles terwijl ik toch echt zo stil en min mogelijk bedreigend aan kwam wandelen. Toch niet zo één met de natuur dus, nog even wat langer oefenen…
Terug in de lodge een beetje ge-internet en wat gelezen. Valt niet mee om stil te zitten dus na de lunch ga ik een stuk wandelen. Doel is om het zelfde rondje als in 2006 te lopen. Ash kiest ervoor in de tuin van onze lodge in de hangmat te blijven lezen. Ik loop de hoofdstraat in en haal een kaartje voor de nijlpaarden- en krokodillen boottocht die ik vanmiddag voor de derde keer ga doen. Op mijn rondje kom ik een aantal Red Duikers (antilopen), Bushbucks, twee vlooiende Vervet Monkeys en een enorme groep Banded Mongoose tegen. Inmiddels is het alweer twee uur dus moet ik zo langzamerhand terug naar de lodge om me klaar te maken voor de boottocht.
De kapitein van de boot herkent me inmiddels en maakt kort een praatje. Hij heeft me steeds geholpen door te vertellen waar ik het beste kan gaan staan als er iets te zien is en ook nu doet hij weer zijn best om me maximaal de tijd te geven te filmen (dat is namelijk het doel van vandaag, tot nu toe alleen nog foto’s genomen op de boot). Het weer is niet super maar volgens de kapitein is dat juist perfect om activiteit te zien. En ik weet niet wat er vandaag in het water zit, maar we zien enorm veel activiteit… misschien wel zes of zeven grote geeuwen van nijlpaarden, nijlpaarden uit het water die erin rennen, nijlpaarden die spelen met elkaar etc. etc. Het lukt me helaas lang niet altijd mijn camera op het juiste moment op de juiste plek te richten maar al met al een productief tochtje. En varen blijft natuurlijk sowieso altijd leuk.
Met Macon, Mayra en Ash gaan eten en plannen gemaakt voor morgen; we gaan weer naar Cape Vidal rijden en nemen daar deze keer wat langer de tijd voor. En wie weet als we op tijd terug zijn morgen, nog één boottochtje…?