Met m’n vader (r) en Trevor voor vertrek

Trevor had geregeld dat ik (onder zijn begeleiding) mijn ouders mee mocht nemen op een gamedrive door Makalali. Aangezien het een zeer warme dag zou worden en om maximaal gebruik te maken van het ochtendlicht, spraken we af om al om 5:30 te vertrekken. Eenmaal aangekomen in Makalali stapte Trevor achter het stuur vandaan en was het aan mij om de gamedrive te doen. Het was uiteindelijk (natuurlijk) een geweldige ervaring.

Wij (de studenten) zijn inmiddels elkaars verhaaltjes tijdens de gamedrives wel een beetje beu; we hebben ze allemaal al honderd keer gehoord en iedereen vertelt ongeveer hetzelfde. Het resultaat is dat we op zijn zachtst gezegd niet altijd even geanimeerd zitten te luisteren naar elkaar. Het is een verademing om te kunnen vertellen over wat er te zien is aan mensen die alles nog niet gehoord hebben en het ook graag willen weten. Als dat dan ook nog eens je ouders zijn is het natuurlijk helemaal geweldig.

Met Trevor voorin de Landrover

De dieren hadden waarschijnlijk al vroeg door dat het warm zou worden, want ze lieten zich het eerste half uur niet zien. Na de eerste Giraf kregen we uiteindelijk ook nog Kudu’s, Nyala’s, Impala’s, Warthogs en Blue Wildebeest te zien. Daarnaast de nodige vogels (goede oefening voor mijn vogel-herkenning-examen morgen) en als klap op de vuurpijl ook nog drie neushoorns. Aan het eind hebben zowel mijn vader als mijn moeder  plaatsgenomen op de tracker-seat voorop de Landrover.

Moeders op de tracker-seat en vaders achterin

Los van wat er te zien was hebben we onderweg heel veel plezier beleefd, mede te danken aan Trevor. Een dag als vandaag geeft maar weer eens aan hoe jammer het is dat hij Bushwise gaat verlaten per eind oktober. Hij weet zijn kennis te combineren met een aanstekelijk enthousiasme en gevoel voor humor. Dit zijn van die dagen die je nooit vergeet, dus Trevor kan bij mij nu helemaal niet meer kapot.

Op de mooiste plek van Makalali; het uitkijkpunt over de rivier

Bij terugkomst bij Mahlahla Lodge (schuin tegenover Bushwise, waar mijn ouders logeren) ben ik nog mee gaan lunchen. Daarna zijn we weer naar de Bushwise-campus gegaan waar ik mijn ouders uitgebreid rondgeleid heb. Vervolgens was het tijd voor de maandelijkse feedback-gesprekken. Een voor een praten we dan met Shirell (als algemeen manager) en Charles (als senior trainer) om te horen wat er goed gaat en wat er nog beter moet. Ik heb van hen ook mijn officiële gemiddelde over al mijn vakken te horen gekregen: 90%, waar ik uiteraard hartstikke blij mee ben.

Home sweet home

Overigens vandaag te horen gekregen dat we de maandag na de komende vrije week een “Tree Practical” hebben dat meetelt voor ons gemiddelde. Wordt nog een hele worsteling om de 90% vast te houden, want bomen is niet mijn sterkste kant. Ik vermoed dat dit ingepland wordt omdat de ervaring is dat dit voor niemand de sterkste kant is, maar dat de kennis wel op niveau moet zijn voor de assessments die twee weken nadien beginnen. Kortom, dat zal wel een wake-up call worden. Gevolg is dat ik naast mijn ‘Gameranger in my Backpack’ (onze bijbel, zo’n beetje) ook mijn bomenboek moet meenemen richting Kaapstad.

Zondag vertrek ik samen met mijn ouders naar Johannesburg, waar vandaan we naar Kaapstad vliegen. Die avond komt ook Lia daar aan, om met z’n vieren een weekje Kaapstad en Hermanus (aan de zuidkust) te gaan doen. Natuurlijk heel veel zin in! Voor het blog betekent dat een weekje geen updates. De eerstvolgende update zal volgende week zondag of maandag worden. Ter afsluiting nog het filmpje van de nijlpaarden in St. Lucia (eindelijk). Tot volgende week!