Vandaag de eerste dag gehad van onze ‘Cybertracker-week’. Waarom het Cybertracker heet weet ik nog niet, schijnbaar is dat de naam van een systeem dat ze ons deze week gaan uitleggen.
Om 13 uur komt Colin Patrick op de campus aan, een specialist in ’tracking’ die trainingen geeft aan (onder andere) field guides en anti-stropers-eenheden. Omdat hij en zijn collega Jacques ons de hele week bijstaan, beginnen we met een voorstelrondje zodat ze ons (en wij hen) kunnen leren kennen. Jacques is trouwens een oud-Bushwise-student en dus een goede illustratie voor mijn medestudenten van waar je zoal terecht kunt komen. In een klein uur neemt Colin met ons door wat er allemaal bij het interpreteren en volgen van een spoor komt kijken.
Na een korte pauze stapen we om 15 uur in de jeeps om naar Makalali te gaan voor ons eerste praktijkles ’tracking’. Dit is wat we de hele week zullen doen, af en toe onderbroken door een korte presentatie in het klaslokaal. Op zaterdag eindigen we dan met een assessment waar ons niveau bepaald wordt (en we dus al dan niet kunnen ‘slagen’).
Tot nu toe hebben onze trainers uiteraard al aandacht besteed aan de sporen die we tegen zijn gekomen, maar je merkt aan alles dat we nu echt de diepte in gaan. Uiteindelijk identificeren we ‘slechts’ vijf sporen in drie uur tijd. De rest van de tijd vertelt Colin honderduit over de sporen die we zien en wat je daar zoals uit kunt halen. HIj legt bijvoorbeeld uit hoe je aan een spoor kunt zien welke kant een dier uitkeek terwijl hij liep. Erg belangrijk voor als je ineens een spoor kwijt bent; de kans dat hij afgeslagen is in de richting waarnaar hij keek is natuurlijk levensgroot.
Het identificeren van ‘spoor’ (zoals ze dat hier ook in het Engels noemen) is vanaf dag één nooit mijn sterkste punt geweest. Ook nu merk ik dat ik de meeste sporen verkeerd identificeer; wordt een druk weekje om op niveau te komen.
Colin geeft als tip dat we allemaal een ’tracker-knee’ moeten krijgen, oftewel: niet blijven staan maar op de knieën om van dichtbij alle details te kunnen zien. Het is verbazingwekkend hoe je je zelf blind kunt staren op een onherkenbaar spoor, en het ineens tot leven komt wanneer Colin aanwijst en uitlegt wat wat is. HIj combineert dit met anecdotes en weetjes die hij uit de praktijk van het trainen van anti-stropers-eenheden op heeft gedaan, wat het allemaal nog interessanter maakt. Zo kunnen we nu iemands schouderhoogte berekenen aan de hand van de afstand van zijn of haar passen in een normale wandelgang. Daarnaast legt hij uit hoe je uit meerdere sporen over elkaar heen kunt bepalen hoeveel mensen er gelopen hebben, zelfs wanneer meerdere van hen dezelfde schoenen dragen.
Na drie uur intensief luisteren en toepassen is de energie wel op. Met de koffie is iedereen het er wel over eens dat dit een zware week gaat worden; elke dag om 6:00 uur en om 15:00 uur naar Makalali met op de agenda: sporen, sporen en nog eens sporen. Ik vind het in ieder geval erg leuk, ook al omdat het erg handig is als je er beter in wordt. Dat betekent namelijk dat de kans dat je dieren gaat vinden op een gamedrive of bushwalk gaat toenemen.
Krokodillen in Kruger Park
Vanmorgen is na meerdere dagen in verschillende etappes eindelijk mijn filmpje over de krokodillen in Kruger Park succesvol geüpload naar YouTube. Op onze laatste dag in Kruger, anderhalve week geleden, hadden we net geluncht in Lower Sabie restcamp toen we richting Skukuza vertrokken om het park uit te gaan. Na eerst wat levende nijlpaarden gezien te hebben, kwamen we bij een meertje waar er maar eentje in lag. Na enige tijd kregen we door dat hij dood was en dat er ook krokodillen waren. Na wat geduld en stuurkunsten van Ash hadden we uiteindelijk een zeer gunstig plekje bemachtigd om onderstaande van dichtbij mee te maken. Het is wat minder ‘gezellig’ dan het olifantenfilmpje maar tegelijkertijd één van de meest bijzondere en indrukwekkende dingen die ik op safari gezien heb. Wij hadden het eerder die week nog gehad over dingen die we graag zouden willen zien maar die we waarschijnlijk nooit zouden zien en etende krokodillen was er één van…
Zelfs met een muziekje erbij!
Dat sporen analyseren, kan misschien in Nederland ook nog van pas komen!
Groeten
Annet
Hallo frank, het is nu zover dat de dag begint met het kijken of jij weer wat op je blog geschreven hebt. Het schrijven doe je zo leuk, dat wij het ook een beetje meebeleven en leren over de dieren in Afrika. Het filmpje van de Olifanten blijf je kijken, en nu van de krokodillen is ook weer indrukwekkend, en ook je Foto’s blijven wij bekijken bedankt.
Hallo Frank
weer een klein berichtje,
mooi uitgelegd over het spoorzoeken interessant ,
prachtig filmpje over de olifanten heel mooi.
indrukwekkend over de krokodillen ,
en heel mooie muziek . groetjes