Maand archief: juli 2013

My name is Frank and I’m your guide

woensdag 31 juli

De eerste resultaten zijn binnen en gelukkig viel het mee. Voor m’n zoogdieren-toets had ik 85% en voor “Intro to Guiding” maar liefst 96%. Die laatste had ik totaal niet verwacht, maar is mooi meegenomen omdat ik waarschijnlijk alles boven de 75% nodig zal hebben om mijn bomen-toets te compenseren. Die was, niet geheel ontoepasselijk, brandhout.

De ochtend begon met lessen over achtereenvolgens ecologie en taxonomie door Cobus. Vrij stugge stof, veel definities en dus studiedruk voor zaterdag. Deze week is de laatste week voor m’n Kruger-trip met de vijf medestudenten en zo langzamerhand zijn we er wel aan toe. Het buitenslaap-uitje was erg geslaagd, maar ondanks dat iedereen vrij goed geslapen had, blijkt dat er toch wel ingehakt te hebben.

Giraf trekt een gekke bek

Giraf trekt een gekke bek

Vanmiddag hebben we onder begeleiding van Trevor een gamedrive gedaan in Makhutswi (een reservaat naast onze campus). Het is voor het eerst dat Bushwise hier gamedrives mag doen dus ook Trevor kende hier de weg nog niet. Bleek een mooi gebied te zijn waar ik voor het eerst mocht rijden. Ik begon zoals dat gebruikelijk is met een “pre-drive briefing”, waarbij je jezelf introduceert en vertelt wat de planning is van de gamedrive. Daarnaast ook de huishoudelijke mededelingen met betrekking tot de veiligheid. Was alleen vergeten te vragen naar fobieën (niet onbelangrijk) en het uitzetten van alle electronica (zeer niet onbelangrijk), maar verder ging het aardig. Het rijden zelf was niet erg uitdagend; het was er zo vlak dat het me bijna aan thuis deed denken. Direct bij binnenkomst stuitten we al op een groep van 12 giraffen op een open vlakte, iets wat we nog niet eerder zo hadden gezien. Dat is een prettig begin van een gamedrive en je kunt je helemaal voorstellen dat zoiets direct de druk van de ketel haalt wanneer je met ‘echte’ gasten moet rijden.

Welke vogel zit hier die we in Nederland ook zien?

Welke vogel zit hier die we in Nederland ook zien?

Richting het einde kwamen we bij een meertje aan waar we een tijdje hebben gestaan. Krokodillen en vogels gezien. Een Malachite Kingfisher (één van mijn doelstellingen om dit half jaar te fotograferen) in de verte zien vliegen, maar niet op de gevoelige plaat kunnen zetten. Een stukje verder gereden om koffie met beskuit te doen; de krokodillen waren iets te groot om het risico aan de waterkant te nemen. Trevor vond het terrein wat weinig uitdagend en stelde voor mij morgenochtend op de gamedrive in Makalali de kans te geven op wat uitdagender terrein achter het stuur te kruipen.

Ik ga afsluiten omdat ik nog veel werk in mijn werkboek moet doen. Morgen de hele dag op gamedrives, dus veel studeerwerk zit er dan waarschijnlijk niet in.

Ik weet dat ik het al eerder gezegd heb, maar herhaal het nog maar eens: hartelijk dank voor alle leuke berichtjes!

Drie luipaarden en zeven leeuwen

dinsdag 30 juli

Veel beter wordt het echt niet…

Gisteren voor de eerste sleep-out om 13:00 naar Makalali gereden met onze drie safari-Jeeps. Van tevoren besloten om m’n camera maar niet mee te nemen, gezien de dreigende lucht. Aangezien we in de open lucht gingen slapen leek het me niet het risico waard om een natte camera op te lopen. Bij de Jeep aangekomen riep Charles iedereen op om vooral de camera’s mee te nemen, want hij “had zo’n voorgevoel”… Alsnog op een drafje naar m’n kamer om m’n camera op te halen (Panasonic, met video in plaats van m’n Canon met zoomlens).

In Makalali aangekomen kroop Macon voor haar eerste rit achter het stuur (ik ben als laatste aan de beurt, morgenmiddag gaat het als het goed is gebeuren). Ondanks het feit dat ze pas 18 is en Amerikaanse, dus niet gewend handgeschakeld te rijden, deed ze het uitstekend. Binnen no-time kwamen we in het gebied aan waar Charles van wist dat er een luipaard met jongen een ‘kill’ had liggen. Ook Trevor was met zijn groep inmiddels in het gebied aangekomen dus hadden we twee wagens waarmee we op zoek konden naar de luipaarden. Na enige tijd kregen we over de radio het bericht dat Trevor iets gevonden had. Geen luipaarden, maar leeuwen! We waren precies op tijd om ze voor de Jeep de weg te zien oversteken.

Moeder luipaard op het moment dat de leeuwen verschenen

Moeder luipaard

Vervolgens weer op zoek naar de luipaarden en weer was het Trevor die ze vond. Voor hem persoonlijk was de ban eindelijk gebroken; in de 18 maanden dat hij bij Bushwise werkt was het hem nog niet gelukt luipaarden te vinden. Nu dus gelijk moeder met twee jongen, iets wat je niet vaak ziet. Na wat aanwijzingen over de lokatie waren wij ook snel ter plaatse. Moeilijk te zien, omdat ze in de bush zaten, maar wel degelijk drie luipaarden. Daarmee zijn we dus rond wat de Big Five betreft, veel sneller dan verwacht. Ik was al blij geweest als ik in de zes maanden hier één luipaard had gezien, maar dit was slechts het startschot van een nog veel spectaculairder schouwspel.

Vrouwtjesleeuw met Impala

Vrouwtjesleeuw met Impala

Na enige tijd stilzitten stond de moeder luipaard ineens op en staarde ze zo te zien ingespannen ergens de bush in. Na ongeveer een halve minuut speerde ze ineens de andere kant op, en een boom in. Haar jongen renden een andere richting op, uit ons zicht. De zeven leeuwen die we eerder hadden gezien bleken onze luipaarden gevonden te hebben, inclusief de kill die we nog niet eerder hadden gezien. Het bleek een jonge mannetjes Impala te zijn, die al deels verslonden was door de luipaarden. De grootste leeuwin greep de jackpot en sleepte het een stuk verderop om rustig op te eten. Precies in de richting van onze Jeep.

De zes andere leeuwen moeten wachten op hun beurt

De zes andere leeuwen moeten wachten op hun beurt

De overige leeuwen kwamen zo dicht bij als ze durfden (tot de leeuwin begon te grommen dus), waardoor ook deze vlakbij en voor ons precies in het zicht kwamen te liggen. Omdat ik m’n Panasonic-camera meegenomen had, heb ik vooral videobeelden. Als ik tijd heb zal ik kijken of ik deze week nog een korte compilatie kan maken van wat we allemaal gezien hebben.

Naast het spel van de leeuwen hebben we uitgebreid naar moeder luipaard kunnen kijken, die hoog in een boom boven het tafereel ‘opgesloten’ zat. Ze kon geen kant op; Charles verzekerde ons dat ze, zodra ze naar beneden zou komen, direct gegrepen zou worden door de leeuwen. Hoe minder competitie voor voedsel, hoe beter.

Vrouwtjesleeuw met Impala-kop

Vrouwtjesleeuw met Impala-kop

De groep van Trevor stond aan de andere kant van de boom waar de luipaard in zat, waardoor ze minder goed zicht hadden op de leeuwen. Tot hun grote ontsteltenis waren ze er een tijdje van overtuigd dat de leeuwen een van de jongen hadden gegrepen en nu aan het verorberen waren. Wij konden ze uiteindelijk toen we naar de andere kant reden gerust stellen dat dat niet het geval was. Al was het ook nog steeds een vrij wreed gezicht om te zien hoe een leeuw met een aan de nek losgescheurde Impala-kop in zijn bek heen en weer slingert.

Omdat we zo vroeg vertrokken waren, bevonden we ons bij de luipaarden voor de lodges begonnen met de middag-gamedrives. Dit betekende dat we veel meer tijd hadden om er te blijven dan normaal het geval was geweest. Maximaal 10 minuten per voertuig en maximaal twee a drie voertuigen tegelijk bij een sighting.

Moeder luipaard hoog in de boom

Moeder luipaard hoog in de boom

Omdat ook Cobus met groep C inmiddels gearriveerd was, zou dat betekent hebben dat we normaal gesproken een groot deel van de gebeurtenissen hadden moeten missen. Nu dus niet. Dubbel geluk gehad, en op weg naar de slaapplaats was iedereen opgewekt en druk in gesprek over wat we nou eigenlijk gezien hadden. Mooi om te zien hoe iedereen ongeveer drie kwartier intensief met het kijken en fotograferen/ filmen bezig is als er iets bijzonders te zien is. Charles gaf ons na afloop ook mee dat als we met gasten op pad gaan en dit soort dingen zien, elk woord ter plekke er een te veel is. Beter is het om na afloop een pauzeplek te zoeken om in alle rust te bespreken wat je gezien hebt en ruimte te geven voor vragen.

Kamp Bushwise

Kamp Bushwise

Onze slaapplek bevond zich in een droogstaande rivier (het is nog steeds winter dus droog hier). Mooi ruw, zacht zand wat een comfortabele ondergrond is om op te slapen. Omdat we veel langer dan gepland bij de luipaarden en leeuwen waren gebleven was er geen tijd meer voor de ter plaatse geplande lezing over oriëntatie- en survival. Wel hadden we nog tijd voor een prakticum; alle drie de trainers reden de Jeeps muurvast in het mulle zand en aan ons de taak om ze er weer uit te krijgen. De bedoeling was om met elkaar erachter te komen welke methode daarvoor het meest geschikt is. Uiteindelijk kwamen we tot het opkrikken van de auto, zand wegscheppen en opgedroogde olifantendrollen onder de wielen om draagvlak te hebben en weg te kunnen rijden. Missie geslaagd bij de eerste poging (gelukkig).

Kampvuur

Kampvuur

Nadat we brandhout gesprokkeld hadden (tot en met hele dode bomen aan toe) om te kunnen braaien én de hele nacht het vuur gaande te kunnen houden hebben we onze slaapplekken ingericht. De uitdaging die we vervolgens kregen, was om met natuurlijke middelen vuur te maken. Met de opmerking daarbij dat dat nog nooit een student gelukt was. Samen met Shawn, James en Ben hebben we geprobeerd met een stok om en ooit tussen de handen draaiend op een stuk hout en met droog gras tot vuur te komen. Verder dan wat gloeiende uiteinden van het hout kwamen we niet (de eerlijkheid gebied te zeggen dat we daarbij ook nog de hulp van Trevor kregen). Een aansteker moest dus uitkomst bieden om nog binnen afzienbare tijd voedsel op tafel te kunnen hebben.

Kip-braai in het zand

Kip-braai in het zand

De beurt was aan de dames om kip te braaien. Na ongeveer een uurtje hadden ze er voldoende vertrouwen in dat het gaar was en konden we ‘aan tafel’ (in het zand met een papieren bordje op schoot). Rondom het kampvuur heeft dat nog iets extra gezelligs. Het was de bedoeling dat we als vervolg op de astronomie-les van gisterenochtend, gisterenavond sterren zouden gaan kijken. Doordat het half bewolkt was, kwam dat er niet meer van. Nadat we lootjes hadden getrokken om te bepalen wie er wanneer wacht moest houden, ging iedereen de slaapzak in. James en ik hadden geluk; wij mocht de eerste dienst draaien van 22:00-22:45. Een aparte beleving als je weet dat je in potentie leeuwen, luipaarden en olifanten in je kamp kunt krijgen. Vooral als nabij wat hyena beginnen te woep-en…

Groep C

Groep C

Vanmorgen kamp opgebroken en alles weer in de oude staat hersteld (doel is om het zo te maken dat je niet kunt zien dat je er geweest bent). Tot en met in twee rijen door de sporen van de Jeeps lopen om ze te wissen. Een weinig bijzondere rit terug door Makalali, met als uitzondering twee mannetjes Warthogs (wrattenzwijnen) die we van dichtbij konden zien. Normaal gesproken zijn ze direct weg als je met de auto stopt, maar nu dus niet. Gelijk kans gezien om wat close-up videobeelden te maken die ik vanavond gauw nog in mijn Warthog-presentatie van morgen kan plakken.

Warthog

Warthog

Na de brunch om 14:30 gestart met de oriëntatie- en survival-les die we dus eigenlijk gisteren hadden moeten hebben. Van verschillende manier om water en voedsel te vinden tot verschillende manieren om je te oriënteren en de weg te vinden. Weer iets anders dan we tot nu toe gedaan hadden en weer interessant. De middag eindigde met een demonstratie van Charles van hoe je van de schors van een boom touw kunt maken.

 

Om af te sluiten nog drie foto’s van onze bijzondere sighting gisteren….

Jonge mannetjesleeuw

Jonge mannetjesleeuw

Lawrence met linksboven een luipaard en rechtsonder (goed kijken) een leeuw

Lawrence met linksboven een luipaard en rechtsonder (goed kijken) een leeuw

Luipaard

Luipaard

 

 

Dertig graden

zondag 28 juli

Vandaag voor de derde dag op rij dertig graden. Eindelijk hebben we het idee dat we in Afrika zitten. De vrije zondag werd door de meesten gebruikt om wat te relaxen, maar ook alvast om de komende week voor te bereiden.

Programma voor komende week

Programma voor komende week

De sfeer was ontspannen, verspreid over de campus zaten mensen aan bankjes en lagen ze op matrassen. Het programma voor komende week is erg vol, ook al omdat de presentaties die we alle twintig gaan doen van vorige week naar deze week zijn geschoven. Dat betekent dat we dinsdag, woensdag en donderdag van 12-14 uur naar elkaars presentaties mogen luisteren. En gelijk aantekeningen maken, want er komen 40 zoogdieren in detail voorbij. Scheelt ons individueel uitzoekwerk met betrekking tot de interessante feiten die er over de dieren te vertellen zijn.

Vandaag ben ik druk geweest met het afronden van mijn presentatie en het voorbereiden van de les over astronomie morgenochtend. Dat doen we voor elk onderwerp door het betreffende hoofdstuk in het FGASA level 1 werkboek in te vullen.

Neap tides.... (?)

Neap tides…. (?)

Zie de foto voor een voorbeeld; in dit geval werd er gevraagd uit te leggen wat een ‘neap tide’ is. De Engelsen in de groep wisten ook niet uit te leggen wat ‘neap’ nou eigenlijk letterlijk betekent. Het is het tegenovergestelde van een ‘spring tide’ in ieder geval… Naast astronomie worden we komende zaterdag ondervraagd over survival & navigatie, taxonomie en ecologie. Dat lijkt wel erg veel, zeker gezien het feit dat de presentaties gepland staan op de momenten dat we normaal studeren. Daarnaast missen we morgenavond een mogelijkheid om te studeren omdat dan de eerste ‘sleep out’ gepland staat. Overigens slaat morgen het weer om, wordt het maximaal 19 graden en is er kans op regen… Ik denk dat we aan het eind van volgende week wel echt toe zijn aan de eerste ‘off week’. Vandaag met z’n zessen in detail de plannen voor Kruger Park besproken… heb er nu al zin in!

Zometeen nog aan de slag met een artikeltje voor een externe website op verzoek van Bushwise. Ze hebben me gevraagd een dag uit het leven hier te beschrijven. Anna uit Australië heeft journalistiek gestudeerd en is zo vriendelijk me daarbij te helpen, dus ik ga haar maar eens opzoeken.

Tot slot nog een foto van Ash, een van de Engelsen hier op de campus en een van de groep met wie ik volgende week naar Kruger Park ga. Bovendien een van de grappigste mensen hier, zoals de foto ook wel verraadt.

Ash, ruler of the savannah

Ash, Ruler of the Savannah

Oh ja, morgenavond geen blog-update omdat we dan in de bush gaan slapen! Tot dinsdag dus.

 

Eigen Huis en Tuin

zaterdag 27 juli
Studeren voor het examen van vandaag. Foto; Shirell Lynch (Bushwise)

Studeren voor het examen. Foto: Shirell Lynch

Vandaag om 7 uur hadden we ons tweede examen; bomen en reptielen. Reptielen was relatief makkelijk, bomen viel vies tegen. Veel tijd gestoken in dingen die niet gevraagd werden. Gelukkig bleek dat na afloop voor iedereen het geval te zijn geweest, dus misschien valt het mee.

Na het examen met Shawn en Vic naar Hoedspruit geweest. Shawn heeft een Toyota Hilux ‘bakkie’ en kan dus lekker doorrijden. We kwamen in een recordtijd van 35 minuten in Hoedspruit aan (de traagst lift die ik tot nu toe gekregen heb deed er een uur over). Om 11 uur krijgen we normaal brunch en omdat we al aardig in het ritme zitten zaten we om die tijd bij de Spur aan de chickenwings met hete saus (moet kunnen op de vrije zaterdag).

Van alle gemakken voorzien...

Van alle gemakken voorzien…

Nog wat boodschappen gedaan; na de koelkast van donderdag hebben we nu ook een eigen strijkbout op de kamer in een poging de uniformen een beetje toonbaar te houden. Ook hebben we een soort van kledingrek gemaakt waaraan we wat kleren kunnen hangen. Volgende project voor onze ‘mancave’ (zoals James het noemt) wordt wat spul aan de muur om het wat op te vrolijken. We zitten hier immers nog een maand of vijf… Vandaag is het hier dertig graden en nu al blijkt de koelkast een meesterzet; ijskoud colaatje tussendoor.

Nu is het weekend, tijd om wat te ontspannen. Volgende week belooft weer een drukke week te worden met (o.a.) maandag de eerste ‘sleep-out’….

Afgelopen donderdag waren we in het reptielenpark waar we de kameleon mochten voeren. Meelworm. Uit de mond. Zie onderstaande filmpje voor beelden op ware snelheid en 10x vertraagd… achtereenvolgens medestudenten Shawn (Zuid-Afrika), CJ en Hayley (beiden USA).

 

 

Paprikapoeder

vrijdag 26 juli

Tijdens de EHBO-cursus van de eerste week leek het net of ik paprikapoeder gemorst had op m’n broek. Verder geen acht op geslagen, tot Matthew (medestudent) ineens begon als een gek z’n broek begon af te kloppen: ‘Pepperticks!’. Dat deed voor de meesten van ons niet direct een belletje rinkelen, maar gezien zijn lichte paniek volgden we z’n voorbeeld maar. Pepperticks zijn miniscule teken die in planten kruipen met z’n duizenden en als je er doorheen loopt, zitten ze op je schoenen, sokken, kleren en kruipen ze naar boven toe.

Vanmorgen op de bushwalk was het weer zover. Hoofdtrainert Charles liep voorop en zat op een gegeven moment onder de Pepperticks. Tegen de tijd dat hij het doorhad was de rest van de groep ook in meerdere of mindere mate de pineut. Na het nodige klopwerk was iedereen weer schoon. Tot deze week was ik wonderbaarlijk verschoond gebleven van Peppertick-beten, maar nu moet ik er stevig aan geloven. Gelukkig kun je van Pepperticks geen ziekte van Lyme krijgen. Wel het zogenaamde TBF (Tick Bite Fever), wat ook geen pretje schijnt te zijn. Afwachten dus, en zo veel mogelijk oppassen.

Cobus was 'back-up rifle' p de gamewalk van vandaag

Cobus was ‘back-up rifle’ op de gamewalk van vandaag

Na dit minder prettige praatje weer even terug naar vanmorgen. Met prachtig weer (en dus zoals gewoonlijk een erg fris begin) een wandeling van 3,5 uur gedaan. Vooral veel vogels gezien en genoten van het ‘los lopen’. In een wildgebied wandelen (met twee bewapende trainers voor de veiligheid) maakt het allemaal net iets spannender dan vanuit de Jeep. Ook wel lekker om wat meer inspannend bezig te zijn. We hebben nu stevig doorgelopen, naarmate de tijd verstrijkt zullen we minder afstand afleggen en meer stilstaan bij alle details die er te zien zijn. Op de terugweg van de bushwalk kwamen we (zoals altijd) over de Makhutswi-rivier.

Bavianen op de Makhutswi-rivier

Bavianen op de Makhutswi-rivier

Meestal is daar wel iets te zien (denk bijvoorbeeld aan het springende aapje van vorige week) en nu was het ook weer raak. Er stak een groep bavianen van 40-50 groot de rivier over.

’s Middags aan de studie gegaan. Het goede nieuws was dat de presentaties die we vandaag moesten doen naar volgende week worden doorgeschoven. Mede omdat wij later dan gepland terug waren van de bushwalk én omdat er morgen weer een examen op het programma staat. Het is dus weer tijd om aan de slag te gaan… met reptielen ben ik klaar, nu de laatste keer bomen doornemen.

Tot slot zoals gebruikelijk nog wat foto’s van de gamewalk.

r_IMG_1549

Krokodil in alg (of pollen)

Lilac-Breasted Roller in de vlucht

Lilac-Breasted Roller in de vlucht

Lilac-Breasted Roller in de boom

Lilac-Breasted Roller in de boom

Twee vlinders (we hebben nog geen insecten gehad)

Twee vlinders (we hebben nog geen insecten gehad)