Maand archief: september 2013

Laatste dag in St. Lucia

vrijdag 13 september

Vandaag gaan we met z’n vieren voor de tweede keer naar Cape Vidal via de wetlands. Dit is ook gelijk een goede gelegenheid voor Ash en Mayra om het rijden wat extra te oefenen. We krijgen niet superveel gelegenheid om zelf te rijden dus alle extra oefening is meegenomen, zeker voor de mensen met minder rij-ervaring.

Burchell's Coucal

Burchell’s Coucal

Het zonnetje breekt vandaag gelukkig weer door. Maakt de sfeer toch ook net iets uitgelatener. Plus dat we nu ook op het strand van Cape Vidal wat prettiger kunnen vertoeven. Op de weg daar naartoe kijken we veel naar vogels (komend semester een belangrijk onderdeel van het programma). Mayra heeft alle vogel-geluiden op haar iPad gezet, dus als we een vogel zien spelen we gelijk het geluid af in een poging dat te onthouden. Als we bij een visarend komen spelen we het geluid met de deur open, met als gevolg dat de visarend terug begint te roepen. Hij doet dit een paar keer, waardoor we ons enigszins schuldig voelen. Dit is dus de reden dat je voorzichtig moet zijn met het gebruiken van vogelgeluiden; je brengt de vogels behoorlijk in verwarring daarmee. Dat gezegd hebbende, gaf het mij natuurlijk wel de kans een foto te maken van de visarend terwijl hij roept.

Millipede

Millipede

Vlak voordat we bij Cape Vidal komen, spot Macon weer de zwarte neushoorn die we eerder deze week al gezien hadden. We hebben enorm veel geluk, want ze hebben er maar twee in het hele park, waardoor de kans dat je ze ziet zeer klein is. Om dit te illustreren; gisteren heeft James tot twee keer toe het rondje gereden in een poging de zwarte neushoorn te vinden, maar zonder resultaat. We blijven lange tijd staan kijken en foto’s te maken. Het geluid dat deze dieren maken terwijl ze door takken heen bijten is indrukwekkend. We hebben eerder mest van zwarte neushoorns gezien en daarin zie je de keurig schuin afgesneden stukjes hout zitten.

Vervet Monkey

Vervet Monkey

We stoppen nog een keer bij de vogelkijkhut waar we woensdag ook al waren, maar er lijkt nu minder te zien. Lijkt, want na een tijdje blijkt er wel degelijk van alles te gebeuren. Een reiger jaagt een hamerkop op. Als we beter kijken, zien we dat de hamerkop iets gevangen heeft, dat de reiger dus waarschijnlijk probeert in te pikken. De reiger jaagt hem uiteindelijk onze kant op waardoor we kunnen zien dat de hamerkop een kikker gevangen heeft. Het kost hem enige moeite, maar uiteindelijk slaagt hij erin de kikker te verorberen. Als toetje besluiten de twee hamerkoppen ook nog eens te gaan paren! Kortom, weer twee dingen gezien die ik niet eerder had gezien. Bijna elke rit heeft zo zijn eigen unieke momenten, blijkt maar weer.

Reiger probeert kikker te stelen van hamerkop

Reiger probeert kikker te stelen van hamerkop

Uiteindelijk kan de vrouwtjes-hamerkop de kikker opeten, gadegeslagen door het mannetje

Uiteindelijk kan de vrouwtjes-hamerkop de kikker opeten, gadegeslagen door het mannetje

Aangekomen op het strand van Cape Vidal blijkt het toch behoorlijk hard te waaien. Net iets te hard om op een badlaken te gaan liggen, maar prima weer om een stuk over het strand te lopen. Nog één keer goed kijken naar de hoge golven, want vanaf morgen is onze omgeving weer het Lowveld.

Op de weg terug gaan we nog maar eens naar de vogelkijkhut en wederom zien we een hamerkop die een kikker verslindt. Inmiddels slaat de vermoeidheid bij ons allemaal toe en gaan we richting de uitgang. Het laatste interessante wat we zien zijn twee Secretarisvogels, gespot door (wie anders dan) Mayra op eerbiedwaardige afstand. Mayra is echt een natuurtalent wat spotten betreft, zo zeer zelfs dat de anderen in de auto minder opletten omdat Mayra toch wel alles ziet.

Deze keer heeft het mannetje beet

Deze keer heeft het mannetje beet

De nieuwste uitdaging: Dragonflies en/ of Damsellflies in de vlucht...

De nieuwste uitdaging: Dragonflies en/ of Damselflies in de vlucht…

Om 15:00 uur zijn we weer thuis en behoorlijk afgepeigerd. Ondanks dat het nog steeds heerlijk weer is toch maar even gaan liggen (en in slaap gevallen). Uiteindelijk nog met z’n vieren bij Alfredo’s italiaans gegeten, en de straat overgestoken naar het restaurant waar James en Kate zaten te eten om af te spreken hoe laat we morgenochtend gaan vertrekken. Om 7:30 uur gaan we St. Lucia achter ons laten… het is een mooie week geweest!

 

Eén met de natuur

donderdag 12 september
Wandelen in St. Lucia is op eigen risico

Wandelen in St. Lucia is op eigen risico

Vandaag is het een ‘rustdag’; geen programma dus. Uitgeslapen tot 8 uur en na het ontbijt aan de achterkant van onze lodge een stukje gaan lopen. Dat is de ‘water’-kant (je kijkt er van boven op, maar ziet in plaats van water allemaal tropische planten en bomen, met daarachter het water). Aan onze kant van de hoofdstraat liggen allemaal lodges die dus aan de achterkant aan Lake St. Lucia grenzen. De achtertuinen zijn allemaal open verbonden met elkaar, waardoor je een aardig stuk kunt lopen.

Op een gegeven moment zie ik twee Bushbucks en een heleboel Vervet Monkeys bij elkaar. Voorzichtig kom ik steeds dichterbij en ze blijven zowaar staan. Net als ik het gevoel heb dat ik dus kennelijk heb geleerd hoe ik dieren kan benaderen zonder ze te laten schrikken en me helemaal één met de natuur voel, beginnen de Bushbucks hun alarm-roep te blaffen. Het klinkt letterlijk als blaffen en terwijl ze dat doen sprinten ze naar beneden het bos in. Door hun roep beginnen er beneden ineens vier a vijf tot dan toe onzichtbare antilopen alle kanten uit te vluchten. Tegelijkertijd beginnen de Vervet Monkeys elkaar ook te waarschuwen. Deze aapjes zijn een van de weinige dieren die verschillende roepen hebben waarmee ze aan elkaar duidelijk kunnen maken welke dreiging er is zodat ze de juiste actie kunnen ondernemen. In mijn geval is de juiste actie blijkbaar met z’n allen de boom in (klopt, want dat doe ik ze niet na). Het is dus ineens een chaos van jewelste. En dat alles terwijl ik toch echt zo stil en min mogelijk bedreigend aan kwam wandelen. Toch niet zo één met de natuur dus, nog even wat langer oefenen…

Het begin van de wandeling rond St. Lucia

Het begin van de wandeling rond St. Lucia

Terug in de lodge een beetje ge-internet en wat gelezen. Valt niet mee om stil te zitten dus na de lunch ga ik een stuk wandelen. Doel is om het zelfde rondje als in 2006 te lopen. Ash kiest ervoor in de tuin van onze lodge in de hangmat te blijven lezen. Ik loop de hoofdstraat in en haal een kaartje voor de nijlpaarden- en krokodillen boottocht die ik vanmiddag voor de derde keer ga doen. Op mijn rondje kom ik een aantal Red Duikers (antilopen), Bushbucks, twee vlooiende Vervet Monkeys en een enorme groep Banded Mongoose tegen. Inmiddels is het alweer twee uur dus moet ik zo langzamerhand terug naar de lodge om me klaar te maken voor de boottocht.

Mongoose in de kenmerkende pose

Mongoose in de kenmerkende pose

Vlooien is ook voor de sociale contacten tussen Vervet Monkeys heel belangrijk

Vlooien is ook belangrijk voor de sociale contacten tussen Vervet Monkeys

 

Daar is 'ie weer... de visarend

Daar is ‘ie weer… de visarend

De kapitein van de boot herkent me inmiddels en maakt kort een praatje. Hij heeft me steeds geholpen door te vertellen waar ik het beste kan gaan staan als er iets te zien is en ook nu doet hij weer zijn best om me maximaal de tijd te geven te filmen (dat is namelijk het doel van vandaag, tot nu toe alleen nog foto’s genomen op de boot). Het weer is niet super maar volgens de kapitein is dat juist perfect om activiteit te zien. En ik weet niet wat er vandaag in het water zit, maar we zien enorm veel activiteit… misschien wel zes of zeven grote geeuwen van nijlpaarden, nijlpaarden uit het water die erin rennen, nijlpaarden die spelen met elkaar etc. etc. Het lukt me helaas lang niet altijd mijn camera op het juiste moment op de juiste plek te richten maar al met al een productief tochtje. En varen blijft natuurlijk sowieso altijd leuk.

 

Geeuw....

Geeuw….

Geeuw....

Geeuw….

 

 

 

 

 

 

 

 

Spektakel aan de waterkant

Spektakel aan de waterkant

Geeuw...

Geeuw…

Silhouet van een Trumpeter Hornbill

Silhouet van een Trumpeter Hornbill

 

 

 

 

 

 

 

 

Met Macon, Mayra en Ash gaan eten en plannen gemaakt voor morgen; we gaan weer naar Cape Vidal rijden en nemen daar deze keer wat langer de tijd voor. En wie weet als we op tijd terug zijn morgen, nog één boottochtje…?

Gamedrive in de wetlands

woensdag 11 september
Martial Eagle, een joekel van een roofvogel

Martial Eagle, een joekel van een roofvogel

Als je in St. Lucia via de hoofdweg het dorp uitrijdt, kom je terecht bij het iSimangaliso Wetland Park. Voor een bescheiden toegangsprijs (15 euro voor Ash, Macon, Mayra en ik) mag je hier de hele dag zelf rondrijden. A la Kruger Park zijn de meeste wegen geasfalteerd en kun je vanaf de hoofdweg een aantal onverharde ‘loops’ doen. De weg leidt uiteindelijk naar het eindpunt binnen het wetlandspark, Cape Vidal, dat vooral bekend is vanwege het sportvissen en snorkelen. Wij gaan geen van beiden doen, maar we gaan er natuurlijk wel even kijken.

Het is zwaarbewolkt, maar droog en er is buiten ons vrijwel niemand te bekennen. Als snel zien we een paar Bushbucks, die hier ongeveer net zo veel voorkomen als Impala’s in het Lowveld. Even verderop zien we de eerste Sykes’ Monkeys (die hebben we niet in de omgeving van Kruger Park). Leuk om eens wat anders te zien dan bavianen en Vervet Monkeys.

De Sykes' Monkey is naast de Vervet de tweede Monkey die je in Zuidelijk Afrika kunt vinden

De Sykes’ Monkey is naast de Vervet de tweede Monkey die je in Zuidelijk Afrika kunt vinden

Acrobatische toeren om wat lekkers te kunnen pakken

Acrobatische toeren om wat lekkers te kunnen pakken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Grey-Headed Gulls op het strand van Cape Vidal

Grey-Headed Gulls op het strand van Cape Vidal

De rit laat verder nog wat vogels, kudu’s en buffels zien en na twee uur komen we aan bij Cape Vidal. Er is niet zo heel veel te doen, maar dat heeft ongetwijfeld met het weer te maken. Inmiddels miezert het licht namelijk. Na een korte pauze en even uitwaaien bij de oceaan, gaan we weer terug naar de auto om op de terugweg alle loops mee te pakken.

In het wetlandpark zijn Witte en Zwarte Neushoorns te vinden, zoals algemeen bekend is (helaas, want vorig jaar zijn ze er meerdere kwijtgeraakt aan stropers). Vandaag waren we gelukkig genoeg om een aantal neushoorns te zien. Om eerdergenoemde redenen zal ik geen foto’s plaatsen, maar ik kan wel vertellen hoe het was.

De eerste neushoorns die we zagen betroffen een moeder met twee jongen; eentje die nog maar een paar maanden oud was en eentje die al wat ouder (en dus groter was). De weg was vrij smal en werd geblokkeerd door een auto voor ons. Ik zag toen ik aan kwam rijden al de achteruitrijlichten oplichten. Wat bleek, de neushoorns dreven de auto als het ware achteruit. De onverharde weg was vrij smal, waardoor de neushoorns niet gemakkelijk langs de auto konden.

Uiteindelijk ben ik een stuk achteruit gereden, waarna de auto voor ons keerde en wegreed. Nu liepen de drie neushoorns dus op onze auto af. Op een meter of twintig hielden ze stil en hief moeder voorop haar hoofd op om oogcontact te maken. Het signaal voor ons om verder naar achteren te gaan. We kwamen nu op een stukje weg dat iets breder was en waar ik maximaal aan de zijkant ben gaan staan. In de auto overleggen we snel wat we hier moesten doen. Zonder ervaring waren we ongetwijfeld net als de auto voor ons omgedraaid en weggegaan, nu besluiten we dat we blijven staan. Ik doe de motor af en wij wachten met open ramen of we een goede foto kunnen maken. De ruimte die er nu naast de auto is, is blijkbaar voldoende voor moeder neushoorn om door te lopen, want ze komt steeds dichterbij.

Op een gegeven moment is ze naast de auto, aan de kant van Ash naast mij. Ze draait haar hoofd naar de auto en de hoorn is uiteindelijk nog maar een centimeter of 30 van Ash verwijderd. Het oudste jong, toch ook al van indrukwekkend formaat, besluit het voorwiel van dichtbij te bekijken. Je ziet niet precies wat er gebeurt, maar kunt je zomaar voorstellen dat hij elk moment kan besluiten de auto bij de wielkast op te pikken en in één beweging om te kieperen.

We zitten met z’n vieren ademloos toe te kijken. Uiteindelijk lopen ze vredig door en hebben ze (uiteraard) de auto niet eens aangeraakt. Een geweldig moment waar we na afloop nog lange tijd over napraten. Mooi om te zien hoe de moeder aangaf dat ze meer ruimte wilde hebben en uiteindelijk doorliep toen we die gaven. Maar vooral ook erg spannend. Zó dichtbij zie je pas echt hoe enorm ook deze dieren zijn en boezemen ze groot ontzag in. Het zet je ook gelijk te denken hoe mensen in staat zijn deze prachtige dieren te vermoorden voor hoorn (we weten allemaal dat het om geld gaat, maar je moet het maar kunnen om ze ook echt om te brengen).

We rijden door en komen nog een neushoorn tegen. “Kan nooit tippen aan wat we net zagen”, is zo’n beetje de sfeer in de auto. Ik ben al bijna door aan het rijden als Mayra de vraag stelt of het niet toevallig een zwarte neushoorn is. In eerste instantie dachten we van niet, omdat hij gras aan het eten was. Dat doen normaal de Witte Neushoorn, terwijl de Zwarte juiste blaadjes van struiken en bomen eten. We besluiten even te wachten tot hij z’n kop omhoog doet om te zien of hij een puntige lip heeft, het teken dat het een Zwarte Neushoorn is. Een Witte Neushoorn heeft een wijde lip. Dat is trouwens ook de oorsprong van de naam Witte Neushoorn; het Nederlandse ‘wijd’ werd onjuist vertaald naar ‘white’ is het Engels. Om een lang verhaal kort te maken; Witte en Zwarte Neushoorn zegt dus niets over de feitelijke kleur.

Na een tijdje steekt de neushoorn z’n kop op en… inderdaad een Zwarte Neushoorn! Ik heb er ooit eentje in Kenia gezien op een meter of 500 en toen was het zo’n klein stipje dat ik de gids op zijn woord moest geloven. Nu staat ‘ie op een meter of vijf. We krijgen ruimschoots de tijd om het dier te bekijken, ook al omdat hij een rondje om de auto maakt. Zwarte Neushoorns staan erom bekend een stuk temperamentvoller (en dus agressiever) te zijn dan Witte, en deze lijkt ook iets schichtiger dan de Witte Neushoorns die we tot nu toe gezien hebben (dat zijn er overigens al flink wat ondertussen).

Mannetjes Kudu tussen de bomen

Mannetjes Kudu tussen de bomen

Rietbokken met Bush Pig

Rietbokken met Bush Pig

 

 

 

 

Wooly-Necked Stork met op de achtergrond Bush Pigs

Na deze tweede speciale ontmoeting stoppen we nog bij een vogelkijkhut, waarna het tijd wordt om te gaan lunchen. We verlaten het park weer en gaan naar de Wimpy’s waar we de evaluatie van wat we gezien hebben nog eens dunnetjes overdoen. Na de lunch brengen we Mayra en Macon naar het strand, waar zij een uur lang paard gaan rijden.

Macon (l) en Mayra (r) op het strand

Macon (l) en Mayra (r) op het strand

Macon te paard...

Macon te paard…

... en Mayra te paard

… en Mayra te paard

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ash en ik relaxen wat voordat we ze weer op gaan halen en gaan daarna naar een afgelegen parkeerplaats om Ash wat te laten oefenen met auto rijden. HIj heeft nog maar kort zijn engelse rijbewijs en moet nu voor zijn placement nog steeds zijn zuid-afrikaanse rijbewijs halen. De eerste keer is dat helaas niet gelukt, waardoor hij van de trainers de tip mee heeft gekregen zo veel mogelijk te oefenen in de vrije week.

Morgen willen we een keer rustig aan beginnen en halverwege de dag een rondje om het hele dorp lopen (zoals we in 2006 ook gedaan hebben). Er is hoop dat de zon morgenmiddag weer doorbreekt, dus laten we hopen dat dat ook echt gebeurt. Misschien ga ik morgen voor de derde keer met de boot mee; tot nu toe alleen nog maar foto’s gemaakt en wil nog graag wat videobeelden van die trip hebben. We hebben tijd te over en dat is hartstikke lekker… de campus lijkt lichtjaren ver weg, moeilijk voor te stellen dat we over vijf dagen alweer in de schoolbanken zitten!

Oh ja, met betrekking tot de quizvraag van gisteren; dat bouwwerk in de boom blijkt gemaakt te zijn door mieren! Weet er nog niet het fijne van, maar als er nog iets interessants over te melden is laat ik het nog weten.

Vogelwandeling en boottocht

dinsdag 10 september
Purple-Crested Turaco

Purple-Crested Turaco

Vandaag beginnen Mayra, Macon, Ash en ik met een vogel-wandeltocht. Voor ons is dat het startschot voor alle vogelactiviteiten die ons de komende tijd bij Bushwise nog te wachten staan. Om zeven uur vanochtend stond Themba klaar bij onze lodge. Hij is een lokale vogelgids die we op aanraden van Charles hebben ingehuurd. Tot onze verrassing vertrekken we niet met de auto naar de Wetlands (hadden we eigenlijk verwacht), maar lopen we gewoon de woonwijk in van St. Lucia. Daar zien we echter al snel allerlei vogels. Later lopen we ook nog het ‘bos’ in, waar we vreemd genoeg minder zien.

Quizvraag van vandaag: wat is dit, wat hoog in de boom hangt?! (wij weten het echt niet)

Quizvraag van vandaag: wat is dit, wat hoog in de boom hangt?! (wij weten het echt niet)

Moenie!

Moenie!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Al met al een mooie wandeling waarbij we toch iets van 15-20 soorten vogels zien. Ongelofelijk hoe onze gids vogels weet te vinden en direct weet wat het is (zelfs als er niet meer te zien is dan een contour tegen de lucht). Mayra laat net als tijdens de opleiding haar spotterskwaliteiten zien; ze weet een Brown-Hooded Kingfisher en een Woodwards’ Batis te spotten voordat Themba ze ziet. Iets wat de rest niet lukt en Themba is dan ook onder de indruk.

Woodwards' Batis

Woodwards’ Batis

Eekhoorn

Eekhoorn

 

 

 

 

 

 

 

 

Waterbokken in de wetlands

Waterbokken in de wetlands

Na de wandeling gaan Ash en ik de boottocht die we gisteren al hebben gedaan nogmaals boeken. Vandaag is het veel beter weer en dus hebben we nu kans ook krokodillen te zien. De dames gaan een gamedrive doen in de wetlands. Op de boottocht zien we nu eigenlijk weer dezelfde dingen als gisteren, maar met ander licht en met als toevoeging inderdaad wat krokodillen. Ook al hebben we het dus al gedaan, het blijft leuk om met een boot het water op te gaan en het fotograferen van nijlpaarden en visarenden verveelt ook nooit.

Weer een baby-geeuw....

Weer een baby-geeuw….

r_IMG_5798

 

 

 

 

 

 

 

Eindelijk een iets grotere geeuw...

Eindelijk een iets grotere geeuw…

... met een waterdruppel

… met een waterdruppel

 

 

 

 

 

 

 

 

Visarend

Visarend

Giant Kingfisher

Giant Kingfisher in een Mangrove-boom

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

’s Avonds naar de lodge van James en Kate gelopen in een poging de auto te bemachtigen. Al een paar keer langsgelopen maar ze waren de hele dag weg en we konden ze niet bereiken. We moeten de auto voor morgen hebben, aangezien we om 6 uur zelf willen rijden naar de wetlands en Cape Vidal (met Macon en Mayra). Gelukkig zijn James en Kate thuis en kunnen we de auto meenemen.

Na een Italiaanse maaltijd bij Alfredo’s is er alweer een dag om. De komende twee dagen wordt het volgens de weersverwachtingen droevig weer, maar vandaag was het in ieder geval beter dan verwacht dus wie weet….

 

Het regent in St. Lucia

maandag 9 september

Terwijl ik dit bericht typ, valt de regen met bakken uit de hemel. De dag begon nog met een wat drukkende warmte en zon die af en toe door de wolken brak.

De Banded Mongooses (Mongeese?) in de tuin van onze lodge

De Banded Mongooses (Mongeese?) in de tuin van onze lodge

Rond een uur of 9 zijn Ash en ik rond de lodge gaan kijken of we sporen konden vinden van nijlpaarden. Het eerste wat we zagen was echter een groep Banded Mongoose. Snel weer naar binnen dus om de camera’s te halen. Toen we terugkwamen (met Mayra en Macon die inmiddels ook naar buiten waren gekomen), waren we nog net op tijd om ze weg te zien rennen. Nog wat vogels in de tuin gezien, maar verder weinig spectaculairs. Maar niet het risico gelopen naar beneden de dikke begroeiing in te lopen, voor je het weet stuit je op een nijlpaard.

Bloem in de lodge-tuin

Bloem in de lodge-tuin

Er is ons ingestampt nooit willens en wetens een potentieel gevaarlijke situatie op te zoeken, dus dat doen we dan ook maar niet.

We lopen de hoofdstraat in om te zien wat er zoal te doen is en waar de goede restaurantjes zitten. Na een tijdje komen we Macon en Mayra weer tegen en we besluiten voor de middag een boottocht te boeken om nijlpaarden en krokodillen te gaan kijken. Nadat we het geboekt hebben lopen we naar de lodge van James en Kate om de auto op te halen. Vervolgens doen we een rondje St. Lucia met de auto en komen we uiteindelijk bij het strand uit waar we wat uitwaaien.

Ash, Macon en Mayra op het strand van St. Lucia

Ash, Macon en Mayra op het strand van St. Lucia

Het is inmiddels langzaamaan wat frisser en meer bewolkt aan het worden, maar het ziet er nog steeds redelijk uit voor de boottocht van vanmiddag.

Eenmaal terug in de lodge boeken we gelijk een birdwalk met Themba, een lokale gids aanbevolen door trainer Charles. Morgenochtend om 7 uur hebben we dus ook weer wat te doen. Na het boeken gaan we lunchen in een van de restaurantjes aan de hoofdstraat.

Ik, Mayra en Ash aan de Indische Oceaan

Ik, Mayra en Ash aan de Indische Oceaan

Hippos!

Hippos!

Na wat relaxen op de kamer (het is lekker om een weekje echt vakantie te hebben!), maken we ons klaar om naar de boot te gaan. De lucht is inmiddels effen grijs geworden en ziet eruit alsof er wat regen kan vallen. We zijn nog niet goed en wel vertrokken met de boot, of de eerste druppels beginnen te vallen. Gelukkig is de hele boot overdekt, dus is er weinig aan de hand. De bewolking zorgt bovendien voor een gelijkmatige belichting van de foto’s (niet onbelangrijk natuurlijk).

Visarend in de vlucht....

Visarend in de vlucht….

... en in de boom

… en in de boom

 

 

 

 

 

 

 

 

De enige geeuw van vandaag... met een melkgebitje

De enige geeuw van vandaag… met een melkgebitje

 

Enige nadeel is dat de krokodillen zich niet zullen vertonen met dit weer, voorspelt de kapitein, en hij kreeg gelijk. Wel hebben we behoorlijk wat nijlpaarden gezien, twee visarenden en twee kingfishers (ijsvogels). De kapitein geeft ons een VIP-behandeling door ons steeds in te fluisteren waar we moeten gaan staan op de boot om het beste zicht te hebben bij elke foto-opportunity. Al met al een prima boottocht ondanks dat het hoe langer hoe meer ging regenen.

Maar vanavond na het eten brak het echt los; een tropische regenbui. Het mag nu wel echt stoppen, anders wordt het morgen een smeerboel met de birdwalk. En een beetje zon zou deze week ook wel lekker zijn…

 

 

Pied Kingfisher

Pied Kingfisher

Giant Kingfisher

Giant Kingfisher

 

 

 

 

 

 

 

Nijlpaard-jong

Nijlpaard-jong

Bijna een walrus

Bijna een walrus