Vanmorgen was er weer een optionele gamedrive. Omdat iedereen druk aan het studeren is, wordt daar nauwelijks gebruik van gemaakt. Gelukkig waren er samen met mij nog drie anderen geïnteresseerd om wel te gaan, waardoor het ook door kon gaan (vier deelnemers is het minimum). Ash, Nuria en Sean waren de anderen, die mij de mogelijkheid gunden de gamedrive te doen. Een uitgelezen mogelijkheid dus voor mijn generale repetitie; de eerste keer dat ik mijn volledige voorgenomen route kan rijden.

Het rijden op zich ging goed, maar dat mag ook geen probleem zijn. Over de inhoud was ik nog niet helemaal tevreden. Op sommige stukken van de route had ik veel te vertellen, op andere te weinig. De truc is om het goed uit te smeren en te doseren. Daarnaast heb ik de groep (behalve tijdens de pauze) niet van de Landrover gehad, dus dat moet ook anders. Het helpt om het zo interactief mogelijk te maken en iedereen daarbij van de wagen halen om iets te doen of komen bekijken helpt daarbij.

Halverwege ben ik gestopt om koffie en thee met ‘rusks’ (boerenbeschuit) te serveren aan de rivier. Als gids hoor je dan eerst te gaan checken of het veilig is en er geen gevaarlijke dieren verscholen zitten. In de rivierbedding was niets te zien, maar op een meter of tweehonderd zaten wel erg veel aasgieren in een boom.  Boven teruggekomen vertelde Cobus dat er via de radio net melding gemaakt was van een “lion-kill” langs de rivier waar wij pauze hadden. Reden om iets meer afstand te nemen én hogere grond op te zoeken. Van een afstandje konden we het komen en gaan van de gieren goed waarnemen en na de koffie zijn we snel die kant op vertrokken.

Alhoewel, snel… De auto van Cobus (die hij net deze week “geërfd” heeft van Trevor na diens vertrek) vertoont wat kuren. De belangrijkste daarvan was het niet meer werken van de ontsteking.Behalve wat klikgeluiden gebeurde er niets meer toen ik de sleutel draaide. Dat betekende dat ik op de helling naar beneden de motor aan de gang moest zien te krijgen. Uiteindelijk had ik twee pogingen voordat de weg weer omhoog ging, die allebei niet slaagden. Ik was vergeten de sleutel in het contact de juiste kant op te draaien. Oeps! Nu moesten mijn medestudenten en Cobus proberen een loodzware Landrover in een kom aan te duwen. Dat lukte uiteindelijk en ik kreeg de motor gelukkig bij de eerste poging alweer aan de gang.

Snel op zoek naar de leeuwen, die we helaas niet konden zien. We hebben ze wel gevonden, want de geur van een kill is dusdanig penetrant dat je hem niet gauw mist. Daarnaast zagen we de sporen van hoe de leeuwen hun prooi de bosjes in sleepten. Het meest bijzondere wat we vandaag gezien hebben, zijn Dwarf Mongooses (stokstaartjes). Die had ik nog niet eerder op Makalali gezien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na de rit nog uitgebreid met Cobus gesproken en goede tips gekregen voor wat beter kan. Eén van dingen waarover ik na moet denken is het inkorten van mijn route, want ik ging bijna een uur over de tijd. Voor nu moet de aandacht volledig op het FGASAS-examen van aanstaande woensdag maar daarna heb ik vijf dagen om me te storten op inhoud en planning van mijn rit.

In de middag gestudeerd en om 15:00 uur hield Cobus een Q&A-sessie voor het komende examen. Goed om te zien wat voor vragen er gesteld worden maar tegelijkertijd was de conclusie ook dat we gewoon alles moeten weten. Geen bochten afsnijden dus, en full-time werken tot woensdag…

 

Vanmorgen begonnen met een gamedrive. Charles haalde ons om 5:30 uur op, en Tina zou rijden op Makalali. Tina is de student met het hoogste gemiddelde over de examens (maar liefst 96%) en ook tijdens de rit deed ze het uitstekend. Goed om te zien hoe de anderen het doen, daar steek ik zelf ook weer wat van op voor mijn eindassessment maandag over een week.

We zagen het gebruikelijke wild en daarnaast ook nog een hyena. Die liep onverstoorbaar voor onze Landrover langs, duidelijk op een missie om ergens naartoe te gaan. Vandaag was het bewolkt en behoorlijk fris, zoals de hele week al het geval is. Volgens mij is het weer niet veel anders dan in Nederland nu!

Gelukkig bleef het droog, maar omdat het eergisteren wel geregend had, zien we nu ook allerlei andere dieren tevoorschijn komen. Zo hebben we een Leopard Tortoise (schildpad) gezien en bovendien breek je bijna je nek over de duizendpoten. Mooie beesten om te zien en volstrekt ongevaarlijk. Dit in tegenstelling tot centipedes (honderdpoten?) die giftig zijn en een gemene beet hebben. Langs de weg zagen we vandaag een enorme duizendpoot van ik schat een centimeter of 25.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij terugkeer op de campus tosti’s van Iris gegeten (een lunchfavoriet onder de studenten) en daarna weer vol aan de studie. Vandaag alle definities uit het level 1 boek overgenomen in een A4-schrift. Dat zijn 17 kantjes, en dan moet ik nog alle tabellen doen die we moeten kennen. Ben nu goed bezig, wat een gerust gevoel geeft, ook al moet ik nog een enorme berg verzetten om alles erin te krijgen voor het examen woensdag. Ook mijn werkboek is nu bijna klaar om ingeleverd te worden.

Om 17:00 uur verzamelden wij (de 10 die gisteren naar Kruger waren) ons om te bespreken hoe we de anderen die vandaag naar Kruger waren zouden vergasten. Het was nu namelijk aan ons de beurt om gastheer te spelen. We besloten het groots aan te pakken en bij het zwembad een eettafel op te zetten. Naast de kamer van James en mij ligt een oude, maar nog nette, braaiplaats die nooit gebruikt wordt. Die hebben we schoongeveegd en omgetoverd tot ontvangstplek waar onze collega-studenten na aankomst met een drankje konden relaxen. Het resultaat mocht er zijn; een soepele ontvangst en snelle service aan tafel. Zoals wij gisteren zelf gemerkt hebben is dat erg prettig na een lange vermoeiende dag in Kruger Park.

 

Morgenochtend is het weer gamedrive; deze keer zijn er net als vandaag vier mensen die meegaan, het absolute minimum om het door te laten gaan. Gelukkig maar, want ik wil zoveel mogelijk meters maken nog voor mijn assessment. De spanning stijgt…

Ik wil niet te dramatisch doen en bij alle dingen stil staan die we voor het laatst doen, maar de dagtrip naar Kruger Pak van vandaag was er zo eentje. Om 4:30 vertrokken onder begeleiding van Cobus in de “Quantum”, het busje van Bushwise. We starten bij Orpen Gate en gaan weer terug via Phalaborwa Gate. Dat betekent dat we een stuk minder kilometers maken dan de vorige keer, toen we bij Phabeni Gate helemaal in het zuiden begonnen, wat wel zo relaxed is.

Het foto’s maken in het busje valt niet altijd mee; de ruiten kunnen de focus ontregelen en het dak boven je hoofd belemmerd toch ook wel het uitzicht (dat zijn we met de continue luxe van de open Landrovers niet meer gewend op gamedrives. Toch komt er genoeg langs om uiteindelijk nog wat foto’s over te houden. In Kruger zie je (bijna) altijd veel mooie dingen en zo ook nu weer. We hebben vandaag bijvoorbeeld weer de gehele Big 5 gezien, waaronder dus een leeuw en een luipaard (blijft toch bijzonder).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Halverwege stopten we voor de lunch op een plek waar ze skottelbraais verhuurden. Samen met Ash, Ben en Cobus heb ik de lunch verzorgd; wentelteefjes met boerewors, in een mengsel van gebakken uien, tomaten en witte bonen in tomatensaus. Een gamedrive zorgt er altijd voor dat je genoeg trek hebt dus dat ging er wel in.

 

 

 

 

 

 

 

 

Na de lunch richting het noorden, waar Cobus voorstelde nog te stoppen bij een archeologische plek. Onderweg kwamen we echter weer zo veel tegen dat we daar uiteindelijk niet aan toe zijn gekomen. Uiteindelijk zijn we net op tijd uit Kruger vertrokken, vlak voor zessen, om uiteindelijk rond kwart over zeven weer op de campus te zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daar stonden de overige studenten te wachten, die ons geheel moesten verzorgen (als onderdeel van de training; goed gastheerschap). We werden welkom geheten met een drankje, een bak warm water met zeepom de handen te wassen en een warm kampvuur. In het vollebalveld hadden ze voor ons tafels gedekt, waar we het eten geserveerd kregen. Alles verliep netjes en soepel, aan ons de beurt om het morgen minimaal te evenaren wanneer zij op hun beurt terugkomen van hun dagtrip naar Kruger. Trouwens aan tafel nog gesproken over alle placements van mijn medestudenten. Steeds meer wordt duidelijk dat er een heleboel al over drie-en-een-halve week vertrekken. Dat is wel erg snel, en hopelijk blijven er ook een paar nog net iets langer, anders wordt het wel heel stil op de campus.

Morgen beginnen met een gamedrive en dan weer hard aan de studie. Het is nu zo druk dat mijn blog er waarschijnlijk af en toe bij in zal schieten…

… veel later dan gebruikelijk en de natuur hier is er dan ook hard aan toe. Gisterenochtend al wakker geworden met onweergeluiden. Op zijn Afrikaans, een rollende donder die wel een minuut lijkt te duren. Dat werd nog niet gevolgd door regen, maar vanmorgen was het dan zo ver. Binnen de kortste keren goot het behoorlijk. De paar meter van onze kamer naar de WC waren al genoeg om net onprettig nat te worden. De regen stopte na een klein half uurtje alweer, maar de dreiging voor nieuwe buien zorgde ervoor dat Cobus en Conraad besloten de geplande wandeling op Mahlahla van deze ochtend te schrappen.

Daarvoor in de plaats deden we weer eens een ‘Virtual Game Drive’. Dat was lang geleden, want de laatste dateerde alweer van het eerste semester, wat een eeuwigheid geleden lijkt. Om het geheugen op te frissen: met een Virtual Gamedrive krijgen we slides te zien van allerlei dieren, waarover we dan zo veel mogelijk ‘powerfacts’ moeten roepen. Dat lukt de ene keer beter dan de andere, omdat er ook nogal wat exotische dieren tussen zaten die nog niet eerder de revue gepasseerd waren (bijvoorbeeld de African Monarch vlinder). Gedurende drie uur hebben we zo tussen de 30 a 40 dieren langs zien komen. Erg handig om weer even het geheugen op te frissen. Je weet nooit wat je tegenkomt op je assessment-drive, dus hoe breder je parate kennis, hoe beter.

Na de lunch aan de slag gegaan met mijn werkboek. In tegenstelling tot wat we eerst dachten, blijkt dat we ze pas volgende week woensdag (de dag van het examen) in hoeven te leveren. Dat geeft wat lucht om het tijdig allemaal klaar te krijgen. Vandaag in ieder geval al een grote stap kunnen zetten. Om 15:30 was er een optionele gamedrive, die ik voor deze keer heb laten schieten. Morgen ga ik de hele dag naar Kruger en donderdag- en vrijdagochtend heb ik me ingeschreven voor de optionele gamedrives die dan plaatsvinden. Vanmiddag dus de tijd gebruikt om zo veel mogelijk definities uit mijn Level 1-boek achter elkaar in een schrift te schrijven. Daarnaast tussendoor ook nog het dagboek van de vakantie van afgelopen week afgemaakt (ook belangrijk, want anders zijn de herinneringen in de drukte zo weer vervaagd). Zie het bericht hieronder voor de drie dagen Hermanus.

Nu nog even de kamer in om mijn lijst met definities verder aan te vullen en dan vroeg naar bed. Morgen gaat de wekker om 3:30 uur, want we vertrekken al om half vijf naar Kruger. Als we terugkomen mogen de thuisblijvers (de andere helft van de studenten die donderdag naar Kruger gaan) gastheer spelen voor ons tijdens het avondeten. We laten ons dan uiteraard uitgebreid verwennen….

 

Donderdag 17 oktober

Voor de laatste keer gaan ontbijten in de Breakwater Lodge om daarna een taxi te nemen naar het vliegveld. Daar net op tijd bij de autoverhuur aangekomen, want binnen 10 minuten stond er een lange rij. De auto die ze voor ons klaar hadden staan was niet de bestelde Honda Accord, maar een Lexus met automaat, geen verkeerde auto. Met enig passen en meten ging de bagage in de achterbak en konden we vertrekken richting Hermanus.

Na Somerset West richting de kust gereden om de kustlijn te volgen. Mooi om de hoge golven van de Indische Oceaan te zien met het blauw-groene water. Rustig de tijd genomen en onderweg nog een bakkie gedaan bij een lokale kroeg (van het type dat je vroeger bij ons ook vaker zag, met tapijtjes op tafel). Er was cricket op TV, maar dat verliep niet helemaal naar wens. Zuid-Afrika was aan het verliezen van Pakistan, dus de barman was niet in allerbeste stemming. Nog snel wat spullen voor bij de koffie gekocht en vertrokken naar ons huisje, Wendy’s Cottage in Hermanus.

Hermanus is een unieke plaats, bekend van het feit dat walvissen daar tussen juni en november letterlijk tot aan de kust komen. De jongen moeten daar aansterken (lees: blubber kweken) om de tocht naar Antarctica voor het voederseizoen te kunnen overleven. Ons huisje stond op de klif, met een tuin tot aan de rand. Ideaal dus om vanuit de luie stoel in de tuin walvissen te kijken! Nadat we de spullen ingeruimd hadden zijn we gelijk even het dorp ingelopen om bij de lokale Pick & Pay boodschappen te doen en te kijken waar we wat konden eten. Daarna nog even met m’n vader naar de Hermanus golfclub gereden om te kijken of we eventueel ook een rondje konden golfen op een van de dagen hier. Dat kon.

 

Vrijdag 18 oktober

Langs de kliffen van Hermanus loopt een wandelpad, die we vandaag willen volgen. De hele ochtend komen we niet veel verder dan het begin, in het centrum van Hermanus. We zien namelijk behoorlijk wat walvissen, waarvan een paar dichtbij de kust. Dat is genoeg om een tijd te gaan zitten kijken. Als je dan ook nog met wat te drinken op een terras aan het water zit, vliegt de tijd voorbij. Besloten om daar ook maar gelijk te gaan lunchen. Inmiddels stak een flink windje op, zodat de wandeling na de lunch behoorlijk koud was. Voor mij te koud, omdat ik wat al te optimistisch gekleed was. Ik ben teruggegaan naar het huisje, om daar ook gelijk te proberen wat te studeren op de bomentest van de maandag erop. Daar kwam niet veel van, omdat er een walvis voor ons huisje uitgebreid met zijn staart uit het water op de wind aan het ‘zeilen’ was. Misschien kwam het ook omdat de ligstoel wel erg lekker lag en het zonnetje uit de wind me enigszins in slaap suste. Nadat Lia en mijn ouders terug waren, nog lange tijd walvissen zitten kijken, waarbij we ook wat sprongen zagen. Nog niet erin geslaagd een sprong op foto of film te zetten, helaas.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

’s Avonds met mijn vader weer naar de golfbaan om te kijken of we een tijd voor zaterdagochtend konden reserveren. Dat lukte, om 7 uur zijn we aan de beurt.

 

Zaterdag 19 oktober

In alle vroegte uit de veren om te gaan golfen. Voor mijn vader de eerste keer een echt rondje lopen, nadat hij kort geleden samen met mijn moeder begonnen is met golfles. Je kunt het slechter treffen, want de baan ziet er schitterend uit, met op de achtergrond aan de ene kant de Indische Oceaan, en aan de andere kant de bergen. Voordat we kunnen beginnen moeten we in alle haast ballen kopen, een pitchfork, clubs huren (en trolleys) en betalen. Ik neem ook nog een handschoen mee, maar vergeet Tees mee te nemen. De eerste hole is een aardig stukje lopen en pas als we daar aankomen kom ik erachter. Snel een sprintje terug, want we willen zo snel mogelijk weg om niemand in onze nek te hebben hijgen.

Het weer was fantastisch en de baan lag er prima bij. Op ons beider spel was nog wel het nodige aan te merken, maar dat mocht de pret niet drukken. Een aantal goede ballen tussendoor zorgt ervoor dat we toch allebei tevreden konden zijn. Het bleef gelukkig rustig achter ons (we hebben maar één golfer hoeven ‘doorzwaaien’), dus hadden we de tijd om nog wat extra oefenslagen te doen en de houten clubs ook nog uit te proberen. Persoonlijk dieptepuntje voor mij was hole nummer 3. Op de tweede hole was ik een bal kwijtgeraakt, omdat het verschrikkelijk moeilijk te zien was waar hij naartoe vloog. We speelden namelijk recht tegen de zon in tegen een kraakheldere lucht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de derde hole aangekomen zou mijn vader dus extra goed opletten waar de bal naartoe ging. Ondertussen liepen er een paar Helmeted Guineafowls op de baan, zeg maar een soort grote fazant-achtigen. Mijn vader zei voor de grap dat als we de bal uit het oog verloren en er een Guineafowl dood neerviel, we in ieder geval wisten waar hij gebleven was. Drie keer raden wat er vervolgens gebeurde….

Ik sloeg met een ijzeren 5, voluit, en raakte de bal verkeerd. Te hoog waardoor hij vlak boven de grond wegvloog. Wel op volle kracht, dus hij ging als de brandweer. Recht tegen een Guineafowl aan! Vreselijk… ik kreeg gelijk een flashback naar het Pangolin-incident in Kruger Park alleen was ik nu de dader. Het arme dier slaakte een soort “Kwah?!” en rende weg, een wolk van veren achterlatend. Het zag er nog redelijk soepel uit, dus ik hoop dat hij het uiteindelijk overleefd heeft. Ik heb deze tijd in Zuid-Afrika al twee vogels doodgereden, wat me nooit eerder overkomen was, en nu dit. Het was echter ook wel  erg komisch gezien de profetische woorden van mijn vader dus we moesten er uiteindelijk toch ook wel om lachen.

Rond 10 uur waren we klaar en zijn we naar huis gegaan om te ontbijten. Het oorspronkelijke idee was om nog een rondje te gaan rijden langs de kust in de omgeving van Hermanus, maar uiteindelijk zaten we zo lekker in de tuin dat we daar de hele middag zijn blijven zitten. Deze keer was het wel raak; een volledige ‘breach’ van begin tot eind op de film! Prachtig gezicht… je kunt letterlijk uren naar deze dieren blijven kijken en dat hebben we dan ook gedaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Terwijl we walvissen zaten te kijken, viel ook op hoe veel vogels er in en om de tuin waren. Gelijk de kans gegrepen om er een paar op de foto te zetten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De dag eindigde met alweer ons laatste avondeten samen, want de volgende dag gingen we allemaal weer ons weegs…

 

Zondag 20 oktober

Vandaag is de dag van het afscheid; het is voorbij gevlogen, maar we hebben een prachtige week gehad en veel leuke dingen kunnen doen. Mijn ouders en Lia vliegen aan het eind van de avond vanaf Johannesburg terug naar Nederland (en eerder op de dag van Kaapstad naar Johannesburg). Ik vlieg echter al om 9:30 vanuit Kaapstad naar Hoedspruit. Dat betekent dat iedereen vroeg op moet; al om 6:15 zitten we in de auto om mij op tijd op het vliegveld te hebben. Na een laatste bakkie afscheid genomen, over acht weken zien we elkaar weer. Mijn vlucht was soepel en relatief kort (2,5 uur). James en Ash stonden al met de auto klaar op Hoedspruit Airport om mij op te halen, dus om 12:30 zat ik alweer bij Sleepers aan de lunch. Mijn ouders en zus zijn nog naar Kirstenbosch Botanical Garden gegaan om nog iets leuks te doen voordat hun binnenlandse vlucht naar Johannesburg vertrok. Uiteindelijk is iedereen gelukkig weer goed thuis gekomen, waarmee ons weekje vakantie dan toch echt helemaal ten einde was.