Vannacht de eerste echt warme nacht gehad en wakker geworden om te ontdekken dat… inderdaad, het water het niet deed. Matt wist te melden dat er in het veld achter zijn kamer een buis gesprongen was (die hadden we nog niet gehad). Conraad was druk met de inventarisatie van de bibliotheek dus we moesten even geduld hebben voor het water er weer op zat. Zodra het zover was, als een gek gaan douchen want je weet tegenwoordig nooit wanneer de volgende pijp barst. Dat bleek trouwens rond half drie ’s middags te zijn… Wij komen de tijd wel door (de meesten vertrekken dit weekend en de overblijvers zijn er nog maar drie weken), maar ik hoop voor de volgende groep studenten dat er een structurele oplossing gevonden wordt (lees: een heel nieuw watersysteem), want dit gaat echt niet zo.

Begonnen met studeren maar dat bleek ook vandaag weer een hele opgave. Het weer werkte niet mee; een graadje of 38 en zeer vochtig. Je drijft hier je hempie uit zeg maar. Tussendoor was afleiding gezocht door wat foto’s op de campus te maken. Zoals gebruikelijk veel vogels, waaronder weer de ooievaar van gisteren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Morgenochtend zetten James en ik voor de laatste keer de wekker heel vroeg (we zijn er nog niet uit of dat om vier of vijf uur wordt) om vlak voor het examen nog even te studeren. Om 8:00 uur schuiven we dan aan voor het allerlaatste officiële gedeelte van de opleiding… het FGASA Trails Guide examen. Om 11:30 vertrekken we dan naar Hoedspruit waar ik mijn huurauto op ga halen om vervolgens naar Moholoholo te rijden waar we met zijn allen een afscheidslunch hebben. Moholoholo is trouwens ook de plek waar Ash waarschijnlijk naartoe gaat; hij heeft er vanmorgen een interview gehad en daar een goed gevoel aan overgehouden. Zou mooi zijn als ook hij definitief onder de pannen is. Voor de volledigheid: hij is gisteren geslaagd voor zijn herkansings-assessment. Vanmorgen was Debbie de laatste en (helaas voor haar) de enige die haar praktijk definitief niet gehaald heeft.

 

James, Ash, Mayra, Debbie en hebben vanmorgen met Conraad een gamedrive gedaan. Ash mocht rijden en dat was gelijk de laatste oefening voor zijn heransing van zijn praktijkassessment. Gisterenavond kwam hij enigszins verward in het klaslokaal om te vertellen dat hij zijn assessment over moest doen. Vorige week had hij het (met wat extra taken) gehaald, maar nu was men blijkbaar toch tot het inzicht gekomen dat het niet genoeg was geweest. Hij moest vanmiddag weer afrijden, vandaar dat hij vanochtend achter het stuur kroop. Met name zijn rijkunsten zouden ’s middags waarschijnlijk onder de loep genomen worden, zodat hij met name op zoek ging naar ruw terrein. Dat was voor ons ook leuk, want we kwamen op wat plekken waar we nog niet vaak geweest waren (het gebied bij de hoofdingang kunnen we -zeker na alle assessments- inmiddels allemaal wel dromen).

Het was een prachtige heldere ochtend en dat betekent hier een mooie zonsopkomst met mooi licht. Na een kwartiertje kwamen we een jakhals tegen die met zijn rug naar ons toestond terwijl we aan kwamen rijden. Dat hij bleef staan en ook nog redelijk dicht bij de weg was een unicum, want normaal gesproken zijn ze zo weg. Toen hij een stukje wegrenden zagen we waarom hij was blijven staan: hij was bezig aan een groot stuk Impala te eten! Zo te zien gestolen van een kill van een ander roofdier (Jakhalzen zijn zeer behendige dieven). De Jakhals durfde niet meer dichterbij te komen, maar zijn of haar metgezel gelukkig wel. Die nam het stuk vlees mee om er een stuk verder rustig op te gaan zitten knauwen. Een mooi begin van de rit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Even later kwamen we een reuzenslak tegen. Die had ik nooit eerder gezien. Dit was nog een kleintje, maar toch. Verder was het vandaag een en al Leopard Tortoises (schildpadden). Van groot tot piepklein. Ash had een uur of drie gereden toen hij niet meer kon schakelen. De vloeistof voor de versnellingsbak bleek te lekken en liep zelfs aan de binnenkant van de Landrover naar binnen. Conraad heeft met een WC-papiertje wat remvloeistof opgedaan en weer uitgeknepen in het reservoir van de versnellingsbakvloeistof. Zo zat er net genoeg in om weer te kunnen schakelen, maar het betekende wel einde rit. Conraad nam het stuur over en reed ons snel weer terug naar de campus, gelukkig zonder iets in de soep te draaien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Over soep gesproken; het chloor voor het zwembad was op, wat hier in Afrika in no-time spektaculaire plaatjes oplevert… Wat eerst keurig blauw was, heeft nu de kleur van Pisang Ambon aangenomen. Algen tieren hier welig als het zonnetje schijnt. Omdat wij (groep A) klaslokaal & zwembad dienst hebben, de boel aan de kant gemaakt en alle bladeren uit het zwembad geschept. Ondertussen nog vier waterschorpioenen gered die niet meer uit het zwembad konden klimmen. Eenmaal aan de kant droogden ze snel op en liepen of vlogen weg. Het zijn namelijk geen echte schorpioenen, maar insecten. We dusdanig groot dat je er redelijk van schrikt als je er tijdens het baantjes trekken eentje tegenkomst. We hebben nu weer chloor, dus snel genoeg kunnen we weer het water in.

Net zoals gisteren gestudeerd voor Trails Guide-examen en tussendoor om 15:00 uur kwam Charles nog langs voor een Q&A-sessie over het examen. Het zal vrij pittig worden, is nu wel duidelijk. Na afloop van de Q&A snel mijn camera gehaald, want in de dam op onze campus zaten een ooievaar en een lepelaar. Eerder op de dag had ik al een Pygmy Kingfisher en een badderende Dark-capped Bulbul kunnen fotograferen. Het vogelleven wordt hier almaar drukker, wat goed uitkomt, want vanaf dit weekend heb ik alle tijd om hier op de campus op fotosafari te gaan… tot die tijd nog even doorbijten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze campus was vroeger een vakantiepark-achtig gebeuren. De huisjes waar mijn medestudenten verblijven waren de huisjes die je als toerist kon huren. De kamers van James en mij en Ben & Tina waren de dames- en herentoiletten bij het zwembad. Het klaslokaal was een kantine, met daarbinnen een keukentje (nu onze bibliotheek). Naast de voormalige kantine lag (en ligt nog steeds) een midgetgolfbaan.

Ik weet niet precies wanneer een en ander hier is neergezet, maar ik schat dat het begin jaren ’80 was. Dat was ook wanneer het watersysteem geïnstalleerd is, waarschijnlijk. Sinds we hier zijn hebben we regelmatig een gesprongen pijp gehad (dat merk je doordat er ergens op de campus ineens een fonteintje ontstaat, meestal in de buurt van de keuken). De trainers hebben er veel werk aan om de schade te herstellen. Sinds een week of twee neemt het aantal gesprongen pijpen schrikbarend toe en sinds vorige week lopen hier dan ook mensen van een installatiebedrijf rond om te proberen de boel te verstevigen.

Het lijkt echter van kwaad tot erger te gaan. Afgelopen vrijdag heeft Conraad de druk op het systeem lager gezet, wat het probleem niet verholpen maar wel verlicht heeft. Het gevolg daarvan is echter dat wij (James, Ben, Tina en ik) aan onze kant van de campus nauwelijks meer water hebben. Omdat onze kamers op hoger gelegen grond liggen, was de verlaagde druk onvoldoende om het water met voldoende kracht naar ons te krijgen. Hierdoor hebben we alleen in de wasbak koud water, maar vult het toilet niet meer bij en doet de douche het niet meer.

Aangezien wij dichtbij het zwembad wonen, kunnen we het toilet steeds met emmers zwembadwater vullen zodat we door kunnen trekken. Niet kunnen douchen is echter erg lastiger; vanmorgen op en neer naar de centrale douches en dat is net iets te ver om handig te zijn. Vandaag zijn de mensen van het installatiebedrijf en Conraad zowat de hele dag in touw geweest. Net toen alles weer hersteld leek, blies er weer een pijp op. Om gek van te worden. Conraad had net de druk weer op het niveau gezet dat wij nodig hebben, maar moest die dus weer terug zetten. Weer iets later ging er desondanks weer een pijp bij een van de huisjes van de studenten. Cobus had zich inmiddels ook gemeld en met vereende krachten hebben ze ook dit weer hersteld. De trainers (inclusief Trevor toen hij nog hier was) verdienen een groot compliment; naast hun gangbare werk zijn ze ook heel veel tijd kwijt met zorgen dat alles blijft werken voor ons op de campus.

Morgen gaan ze een poging doen om met nieuwe tussenstukken de buizen wat steviger in elkaar te zetten zodat het probleem (voorlopig) weer echt opgelost is. Zojuist voor het eten echter goed nieuws van Ben; op de een of andere manier hebben we nu genoeg druk om warm water te hebben en te kunnen douchen. Dat ga ik zometeen dus maar gauw doen, voordat er weer…..

Verder weinig te melden over vandaag; vooral studeren voor het Trails Guide-examen van vrijdag. Dat gaat niet echt soepel want de spanning is er echt wel een beetje van af. Bovendien lijkt alles heel voor de hand liggend en bekend terrein, maar daar kan ook een gevaar in schuilen. We zullen zien hoe het vrijdag gaat.

Na afloop gaan we in ieder geval voor onze afscheidslunch naar Moholoholo en haal ik mijn huurauto op. Ik heb tot het eind van de cursus (drie weken) een auto gehuurd. Wat een luxe…..

 

In Zuid-Afrika hebben ze nog echte limonade!

Vanmorgen stond de herkansing voor het Advanced Rifle Handling-assessment op het programma. Om 7:00 uur verzamelden we ons in het klaslokaal waar Charles ons vroeg wie er wilde beginnen. Niemand stak zijn hand op, dus ik heb me maar gemeld als vrijwilliger. De laatste keer dat we geschoten hadden was ruim een maand geleden, sindsdien hebben we niet meer aan rifles gedacht, laat staan er een aangeraakt. Ik vermoed dat er daarom weinig animo was om als eerste te gaan.

Net als de eerste keer strandde ik helaas bij de vierde oefening. Behoorlijk balen, omdat ik nu twee keer dom in de fout ging. Eén keer halverwege gestopt terwijl de oefening nog niet klaar was (dan loop je dus uit de tijd) en de tweede keer te gehaast mijn geweer geladen waardoor hij vastliep toen ik een magazijn wilde doorladen. Dan loop je ook uit de tijd…

Extra frustrerend omdat mijn accuratesse weer prima was; na de eerste drie schoten net naast de roos waren acht van de negen volgende schoten in de roos. Mijn te trage tijd deed me uiteindelijk de das om. Wij hadden het idee dat we nog extra pogingen konden doen om het ARH te halen als we zelf de munitie betaalden, maar dat bleek vandaag tot onze verrassing toch niet zo te zijn. Jammer maar helaas, ik moet me tevreden stellen met Basic Rifle Handling, wat ik wel heb gehaald (nu dus zelfs twee keer, voor wat het waard is). Door de dag heen deed iedereen zijn herkansingen. Felicitaties aan CJ, Shawn en Matt die het uiteindelijk gehaald hebben. James was ook dichtbij maar strandde helaas op de vijfde oefening.

De rest van de dag gebeurde er niet zo heel veel.  Na de lunch snel nog de feedbackformulieren voor de trainers en de opleiding ingevuld, want daar zat Shirell om te springen. Ik ben verder gegaan met mijn werkboek voor Trails Guide, wat nu zo’n beetje klaar is. De rest van de week staan er geen spannende dingen op het programma; vooral optionele activiteiten (ik ga op die van woensdagochtend mee) en studeren voor het allerlaatste examen vrijdagochtend. Daarna gaan we trouwens naar Moholoholo (ook een game reserve) voor onze afscheidslunch.

Vandaag trouwens begrepen dat naar Ben en Tina ook Vic hier nog blijft (tot 3 december) en hoogstwaarschijnlijk ook Shawn (maar dat is nog even afwachten). Hoe meer hoe beter…

 

 Een mannetjes-olifant eet per dag 300 kilo (zo’n 5% van zijn lichaamgewicht) en
werpt elke dag en passant ongeveer 150 kilo uit. Een mannetjes-nijlpaard daarentegen
eet ‘slechts’ 30 kilo per dag, ongeveer 1,5% van zijn lichaamsgewicht.

Het verschil zit hem in de mate van inspanning; nijlpaarden hebben minder nodig
omdat ze het grootste gedeelte van de dag in het water liggen waardoor ze hun
eigen gewicht minder hoeven te ‘dragen’.

Gisteren was er geen blog-bericht omdat we ’s avonds zijn gaan eten bij Mahlahla Lodge (schuin tegenover de campus). Na afloop daar blijven hangen om nog wat te poolen en bij terugkeer geen fut meer om mijn blog bij te werken. Er was over gisteren ook niet zo heel veel te melden.

Gisterenochtend begonnen met het omschrijven van mijn werkboek. Ik had gedurende de hele opleiding alle modules in potlood ingevuld. Bij het inleveren van de werkboeken bleek dat het in pen had gemoeten. Samen met mij zijn er nog zes of zeven die het in potlood hadden gedaan. Allemaal waren ze druk aan de slag gegaan dus kon ik niet achterblijven (al was ik het eerst niet van plan). Na drie uur schrijven (en een lamme hand) kon ik met Matt, James en Ash mee naar Tzaneen. Cobus reed met ons mee op de heenweg, altijd gezellig om hem erbij te hebben (en een uitgelezen mogelijkheid om hem uit te horen, want hij heeft ongelofelijk veel kennis en deelt die ook graag). In Tzaneen weinig bijzonders gedaan; wat gegeten bij de KFC en boodschappen gedaan in het winkelcentrum. In de loop van de middag teruggekeerd en ’s avonds dus naar Mahlahla Lodge.

Vanmorgen weer verder met het omschrijven van mijn werkboek. Dat gaat als volgt: eerst schrijf je een hele pagina met zwarte pen over de tekst in potlood heen, dan gum je de hele pagina uit. Dat werkt gelukkig goed, want eerst uitgummen, de zin onthouden en dan in pen opschrijven was een vrij pijnlijke bedoeling. Het schrijven is sowieso pijnlijk, want ik ben het niet (meer) gewend om lang achter elkaar een pen vast te houden. Vanmorgen preventief te werk gegaan (zijn jullie trots op me, collega’s?) en pleisters om mijn vingers gedaan.

Tijdens het schrijven krijg je zo links en rechts nog wat van de natuur mee, in de vorm van insecten en kikkers. Zo zat er een enorme bidsprinkhaan op een koffiemok en een kikker op mijn rugzak. Om 14:00 uur was ik eindelijk klaar met mijn werkboek.

 

 

Ondertussen aan de slag met mijn werkboek voor het Trails Guide-examen voor vrijdag. Dat is een apart werkboek, dat we niet per se hoeven te doen. Tot nu toe heeft het invullen van het werkboek voor de level 1 modules echter altijd goed gewerkt als voorbereiding op examens, dus deze keer doe ik het ook weer. “Trails Guide” heb je trouwens nodig als je gamewalks wilt gaan begeleiden (samen met Advanced Rifle Handling). Morgen en overmorgen staan de herkansingen voor de schietoefeningen gepland, dus ik ga vandaag ook nog de DVD waarin ze de oefeningen stap voor stap uitleggen nog eens bekijken.

Om 16:30 speelt Feyenoord thuis tegen AZ (17:30 lokale tijd hier), dus dat staat ook nog op het programma (via Radio Rijnmond internet-radio). Al met al dus een rustige, relaxte zondag. De sfeer op de campus is ook zo… na de praktijkassessments is hier iedereen een stuk meer tot rust gekomen. De laatste weken waren dan ook een gekkenhuis qua hoeveelheid werk en examenstress. De meeste van mijn medestudenten vertrekken komend weekend al naar hun placements (mijn kamergenoot James vertrekt dinsdag over een week). Dat ik dan een kamer voor mezelf heb is prettig, maar het blijft jammer dat zowat iedereen na vier maanden en een week alweer vertrokken is. Ik blijf hoogstwaarschijnlijk over met Ben en Tina (mijn buren), waar ik het prima mee kan vinden. Na de off-week die zaterdag as. begint hebben we nog twee weken officieel programma met zijn drieën. Dat komt erop neer dat Cobus en Conraad ons meenemen op gamedrives en uitjes in de omgeving. Zal best gezellig worden, maar heel anders dan het tot nu toe is geweest…

Op de Bushwise Facebook pagina zijn inmiddels wat foto’s gepost die tijdens de assessments van afgelopen week gemaakt zijn. Zie hieronder voor wat voorbeelden van mij in actie tijdens mijn assessment (alle foto’s gemaakt door Charles Delport).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vogels hebben een heel scala aan verzorgingsrituelen en badderen maakt daar een
belangrijk onderdeel van uit. Dat kan zijn in het water, in de zon of zelfs in de grond. Een
voorbeeld van het laatste (een stofbad) kwamen we tegen toen ik met mijn ouders en zus
in Kirstenbosch Botanical Gardens was.

We liepen langs een Cape Francolin die doodgemoedereerd zat te stofbadderen. Zelfs toen we heel dichtbij kwamen, bleef hij rustig zitten om zijn grote schoonmaak af te maken.
Het doel van zo’n stofbad is om parasieten af te schudden en om het teveel aan
‘preening oil’ (olie die ze zelf produceren en in hun veren aanbrengen om ze
in goede conditie te houden) te verwijderen.

Zie de video hieronder voor wat korte beelden van hoe dat eruit ziet.