.. of misschien de laatste. Mogelijk gaan we vrijdag nog een sleep-out doen op het platform dat we eergisteren in Makalali hebben gevonden. Maar als het weer tegenzit, was vanmiddag de laatste gamedrive.

Vandaag was een onverwacht mooie dag (het weer laat zich in deze periode zeer moeilijk voorspellen). Eigenlijk hadden we gerekend op regenbuien in de ochtend, waardoor een overnachting op Mariepskop gisterenavond niet tot de mogelijkheden behoorde. Voor mij maar goed ook aangezien ik ziek op bed lag. Inmiddels voel ik me gelukkig weer bijna 100%.

In de loop van de ochtend komt Macon langs met haar vader. Leuk om ook met hem kennis te maken. Ze blijven niet op de campus slapen, maar hebben een nacht in Moholoholo geboekt. Bij het afscheid nemen geeft ze Tina, Ben en mij nog een kaart waarin ze ons uitgebreid bedankt, past helemaal bij haar. Ondanks dat ze pas 18 is, was ze één van de meest volwassen en evenwichtige studenten op de campus. Ze gaat nu een half jaar placement doen in Tanzania, waarna ze naar een universiteit in Amerika gaat.

Met Conraad om 11:30 vertrokken, wat ongewoon vroeg is. Zeker op zo’n warme dag is het niet aan te bevelen, vooral ook omdat de dieren dan niet actief zijn. Conraad vraagt via de radio waar het laatst leeuwen, luipaarden of cheetahs gezien zijn, maar zoals te verwachten vinden we ze niet. Al met al hebben we toch nog best wat gezien en deze keer ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om zo veel mogelijk van Makalali te zien waar we nog niet geweest zijn. Een soort Grand Tour of Makalali dus. Uiteindelijk ongeveer vijf uur gereden in de brandende zon, dus ook nog een beetje verbrand (verrassend genoeg, na vijf maanden zon).

 

 

 

 

 

 

Het meest opvallende wat we gezien hebben, was een mannetjes-giraf die een vrouwtje het hof maakte. Ze was hier duidelijk niet van gediend, maar hij bleef het proberen. We hebben een kwartiertje staan kijken maar uiteindelijk kwam het er toch niet van (ze zocht dekking bij een ander vrouwtje). Daarnaast vandaag voor het eerst wrattenzwijn-biggetjes gezien én een Bateleur zittend in een boom (in al die maanden tot nu toe alleen maar zien vliegen). Tot slot ook nog een vliegende Saddle-billed Stork, wat altijd erg indrukwekkend is vanwege de afmeting (kan tot 1,5 meter groot worden met een spanwijdte van 2,7 meter).

 

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag ook de plannen gemaakt voor de laatste twee dagen. Morgenmiddag vertrekken we naar Mariepskop (hoogste top in de omgeving), waar we ook overnachten. Op vrijdagochtend wacht er dan weer een gids die met ons op pad gaat. Vrijdagavond wacht er weer een sleep-out op het dek in Makalali. Dit alles ijs en weder dienende, uiteraard, want slapen in de open lucht met een Afrikaanse onweersbui…

 

Vanmorgen een verlaat bericht van gisterenavond… ik heb namelijk de afgelopen 32 uur op bed doorgebracht. Weet niet precies wat eraan scheelde, maar hoofd- en buikpijn in combinatie met extreme vermoeidheid zorgde ervoor dat ik ook echt bijna 32 uur geslapen heb. Voel me nu weer beter gelukkig. Heb helaas wel de boottocht gisterenmiddag door de Blyde River Canyon moeten missen, wat natuurlijk balen is.

Gisterenochtend ben ik nog wel opgestaan omdat er wat consternatie was. Vic had sporen gevonden naast het klaslokaal van een… luipaard! Cool natuurlijk, dus we zijn gelijk gaan kijken of we het spoor konden volgen. Dat lukte maar deels, dus Cobus stelde voor om later in de ochtend serieus de tijd te nemen om verder de campus in te gaan zoeken. Op dat moment voelde ik me echter al dusdanig beroerd dat ik weer terug ben gegaan naar bed. Ik hoor zojuist dat de sporen niet van een luipaard zijn, maar van een hyeana. In de track & sign-week hebben ze al geprobeerd ons aan het verstand te brengen dat we goed en objectief te kijken en je niet te laten beïnvloeden door je verwachtingen of door wat je weet. In dit geval wisten we dat er vaker luipaard-sporen aan de rand van het terrein gevonden waren, dus dan ga je automatisch naar de (meest spectaculaire) conclusie dat dit wel een luipaard zal zijn. Als ik nu goed naar de foto kijk, is het wel duidelijk… een hyena dus. Wel van een Brown Hyena, wat heel bijzonder is. We hebben hier tot nu toe alleen nog maar Spotted Hyenas gezien, dus we hopen dat we de Brown ook nog echt te zien krijgen.

De sporen liepen langs onze nieuwe waterinstallatie, die er sinds vorige week voor zorgt dat wij ineens heel veel waterdruk hebben. Ideaal voor een stort-douche, al is het iets te laat voor ons om die nu nog te installeren…

Voor vanmorgen is het een rustig programma; er was regen verwacht waardoor is afgesproken wat later te beginnen. Het is nu echter prachtig weer, dus wie weet gaan we nog iets doen in de ochtend. Met betrekking tot de bezetting hier; gisteren is Vic vertrokken naar zijn placement, en vandaag vertrekt Macon. Er bestaat een kans dat ze hier vanavond nog logeert met haar vader (die heeft haar moeder afgewisseld), dus wie weet ontmoeten we hem ook nog.

Om 5:30 uur verzamelen we ons zoals voor alle gamedrives tot nu toe op de vaste plek bij de keuken. Macon en haar moeder gaan vanmorgen ook mee, net als Simone (Cobus’ dochter) en haar vriendinnetje Jasmin. Volle bak dus, maar dat is altijd leuker dan een halfvolle wagen. Macon laat haar huurauto bij de poort van Makalali achter zodat ze haar moeder direct naar het vliegveld in Hoedspruit kan brengen na afloop (die vliegt weer terug naar Amerika).

 

 

 

 

 

 

 

 

Als op Main Road (de weg die je oprijdt als je Makalali inrijdt) is het direct raak; terwijl we naar vier giraffen staan te kijken (inclusief twee kleintjes), komt er van achter ons ineens een Hyena aanlopen. De rest van de ochtend levert weer vooral veel vogels op, maar ook een verrassend aantal nieuwe dingen. Zo heb ik voor het eerst nu Centipedes (honderdpoten, zeg maar het gemene broertje van de Millipede), een Solifuge (Sunspider, maar geen echte spin omdat hij geen web kan spinnen), Watermonitors (grote hagedisachtigen), Matabele Ants (grote gemene mieren) en een nest van de Foam Nest Frog. Kortom, een zeer vruchtbare gamedrive en mooi dat ik dat allemaal in de laatste week nog even meepak.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarnaast heb ik voor het eerst een Woodland Kingfisher fatsoenlijk op de foto kunnen zetten én een Grey Go-Away Bird. Daar wordt je hier zowat mee doodgegooid, maar ze zijn zo schuw dat ik tot nu toe nog steeds geen goed foto van ze had kunnen maken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na de lunch aan de slag met de foto’s (aan het eind van de dag weer een gamedrive en anders red ik het niet op tijd voor het blog) en om 16:00 weer op de wagen naar Makalali. Vanmiddag gaan we op zoek naar een plateau waar we deze week een keer op willen gaan kamperen als het weer het toelaat. Is dusdanig hoog gebouwd tegen een steile wand dat er geen wilde dieren op kunnen komen (in theorie), waardoor je niet de wacht hoeft te houden. We weten de lokatie te vinden en het ziet er veelbelovend (erg sfeervol) uit.

Als we langs de airstrip rijden, zien we tot onze verbazing een vliegtuig staan. Dit is de eerste keer dat we het vliegveld ook echt gebruikt gaan zien worden (op een helicopterlanding na). We blijven even staan om te kijken hoe dat in zijn werk gaat. Eerst komt er van de andere kant van de startbaan een auto met hoge snelheid aanrijden. Dit is om te checken of er geen dieren of andere blokkades op de (overharde) startbaan liggen. Vlak voor het vliegtuig slaat de auto af, waarna het vliegtuig onmiddelijk met een rotgang wegtrekt om op te stijgen; vermoedelijk om de kans de minimaliseren dat er alsnog wild in de weg gaat lopen. Wij staan halverwege de startbaan en als het vliegtuig langskomt blijkt het ook nog een behoorlijk grote te zijn. Het vliegtuid verdwijnt eerst in een indrukwekkende stofwolk om er vervolgens bovenuit te stijgen en weg te vliegen. Zo te zien paste het allemaal maar net voor het eind van de startbaan…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De rest van de rit levert geen hele spectaculaire dingen op, maar al met al is het een zeer geslaagde dag geweest. Morgen slapen we uit (het weerbericht ziet er niet goed uit dus een vroege gamedrive lijkt vrij zinloos), waarna we bekijken wat we gaan doen. Als het weer meezit, gaan we morgenmiddag of naar Mariepskop, of een boottocht maken op de Blyde Rivier.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Om 6:30 uur Ash opgepikt aan de andere kant van de campus. Hij had zijn spullen al klaargezet, dus we konden direct vertrekken naar Moholoholo Forest Camp waar hij zijn placement gaat doen. ’s Ochtends om 5:00 uur was het begonnen met onweren en regenen en dat had zijn effect op de onverharde weg. Doordat het nu regelmatig regent begint die verzadigd te raken en worden het steeds meer glibberen over het zand.

Even voor 8:00 uur aangekomen bij Moholoholo, waar zijn  manager vroeg of ik nog tijd had voor een bakkie of gelijk door moest. Nog even gebleven en gelijk mee mogen krijgen wat er van hem verwacht wordt. Hij kan aan de bak, want Moholoholo heeft drie locaties waar hij ingezet wordt naar mate er behoefte is aan extra mankracht. De trainers hebben ons tijdens de opleiding al steeds aan het verstand proberen te brengen dat het hard werken is, maar nu pas wordt de meesten echt duidelijk dat het bikkelen is. Het goede nieuws voor Ash is dat hij waarschijnlijk wel al snel echt al gids ook kan gaan werken, nog voor hij zijn officiële level 1 heeft gehaald.

De regen viel gestaag door en omdat het weggetje naar het Forest Camp nogal hobbelig was, snel weer gaan rijden om niet met mijn Corolla vast te komen zitten. Vervolgens naar Hoedspruit gereden om Tina op te gaan halen die een huurauto ging inleveren (ik lijk wel een taxiservice). Gauw weer terug naar de campus om nog dag te kunnen zeggen tegen Hayley, die om 12:00 uur vertrok naar het vliegveld van Hoedspruit. Vlak daarna kwam Macon nog even langs met haar moeder, die morgen waarschijnlijk ook meegaan op de ochtendgamedrive. Dat is wel gezellig, want anders zijn we nog maar met z’n vieren over (Ben, Tina, Vic en ik). Macon blijft tot en met dinsdag, net als Vic en dan zijn de laatste vijf dagen alleen nog wij 40-plussers over…

In de middag uiteraard Feyenoord-PSV geluisterd (eindelijk weer eens een goed resultaat) en verder films gekeken. Het weer bleef druilerig en pas aan het eind van de middag liet de zon zich zien. De komende week wordt het niet veel beter. Het programma is eenvoudig; één keer gaan we naar Mariepskop (de hoogste berg in de omgeving) en de rest van de week willen we zo veel mogelijk gamedrives maken. Hopelijk lukt het ook nog om een laatste gamewalk te doen. Missie voor deze week: luipaarden! We gaan er alles aan doen om die nog te vinden (al wijst de ervaring uit dat dat een goed recept is om ze juist niet te zien, zo makkelijk laten ze zich niet ‘vangen’).

De zomervakantie is hier trouwens begonnen. Voor Cobus betekent dat dat hij de hele week zijn dochtertje met een vriendinnetje op bezoek heeft. We zullen dus regelmatig ook twee kids op onze gamedrives hebben!

Vandaag voor de gebruikelijke zaterdagtrip naar Hoedspruit. Eerste stop is Eastgate Airport, waar ik Hayley naartoe moet brengen zodat ze haar huurauto op kan halen. Ze vertrekt morgen naar Hawaii (haar moeder had een prijsvraag gewonnen!) en wil graag op eigen gelegenheid naar het vliegveld kunnen. Ash en ik rijden vervolgens naar Hoedspruit om daar naar de doe-het-zelf-zaak te gaan voor een verlengkabel (die in het klaslokaal is kapot). Vervolgens de gebruikelijke stops bij Pick&Pay voor de boodschappen en Sleepers om wat te eten.

Morgen breng ik Ash naar zijn placement bij Moholoholo Forest Camp (zie http://www.moholoholo.co.za/Forest-Camp.htm), waar hij tot februari als een soort manusje-van-alles gaat werken. Op 1 februari kan hij zijn herkansing gaan doen voor het FGASA-examen en als hij dat haalt, kan hij hopelijk echt gaan gidsen bij Moholoholo. Vandaag hoorde hij dat hij al om 8:00 wordt verwacht en omdat het ruim een uur rijden is, zit uitslapen er morgen niet in (ook onze voorgenomen afscheidslunch bij Sleepers schiet erbij in).

Vandaag weer een (erg) warme dag hier op de campus. Als het bewolkt is, is het aangenaam en soms zelfs fris, maar bij de minste of geringste zonnestraal is het hier in deze tijd van het jaar gelijk warm en klam. De meeste tijd breng ik door in de schaduw en relatieve koelte van het klaslokaal om wat te internetten. Dat gaat beter en beter nu er nog maar een paar mensen aanwezig zijn hier. Aan het eind van de middag met Ben live Bundesliga-voetbal op de Duitse Langs De Lijn zitten luisteren (of eigenlijk: hij had het aanstaan en ik zat ook in het klaslokaal). Robben heeft twee keer gescoord, dus dat heeft hij geweten. Ik hoop trouwens dat we bij de WK-loting komende vrijdag in de poule van Duitsland ingedeeld worden, want dan kan ik mooi een weddenschap met Ben afsluiten… (we zullen toch ooit wel weer eens winnen van die Duitsers??)

De komende week wordt mijn laatste hier op de campus. Een raar idee; we hadden het er vandaag nog over, terugkijkend voelt het veel korter dan de bijna vijf maanden dat we hier nu zijn. Langzaam moet ik mijn spullen gaan uitzoeken en kijken hoe ik alles in twee koffers krijg. Er staat nog een week Kruger Park op het programma, dus dat is wel een mooi vooruitzicht. Maar ook hier is het nog niet over; nog één week programma met Cobus en dat wordt zeker ook nog de moeite waard.

Vanavond was de laatste vrij toegankelijke avond in Mahlahla Lodge (doet ook dienst als de plaatselijke bar) en het plan was om daar met z’n allen naartoe te gaan om wat te eten, te drinken en te poolen. Dat betekende iedereen die in de omgeving een placement doet (Andy, Lawrence, Emma, CJ en Kate) samen met Macon, Ash, Vic, Hayley en ik . Helaas moest de bedrijfsleidster van Mahlahla onverwacht geopereerd worden waardoor het feest niet door kan gaan. Dat is wel echt jammer, was leuk geweest nog één laatste avond met elkaar te kunnen hebben.