Vandaag begint het tweede semester met een grote schoonmaak van het kamp. Per kamer worden de verschillende taken verdeeld. James en ik mogen samen met Ash en CJ het eetgedeelte en de keuken opruimen. Na een uur zijn we al klaar, want dan moet iedereen die zijn “Professional Driving Permit” (PDP) moet halen naar Hoedspruit.

Dat zijn dus de medestudenten die niet uit Zuid-Afrika komen en na de zes maanden opleiding een half jaar stage gaan lopen als safarigids. Om aansprakelijkheidsredenen nemen lodges alleen guides aan met zo’n PDP, wat niet meer is dan een verklaring dat je geen strafblad hebt en dat je gezond bent. Helaas is het in Zuid-Afrika niet toegestaan om een PDP aan een internationaal rijbewijs toe te voegen, waardoor men eerst een Zuid-Afrikaans rijbewijs moet halen. Stap één voor mijn medestudenten was vandaag het theorie-examen. Van de tien die er gingen hebben er vijf het niet gehaald en die moeten dus op herhaling. De rest kan door voor het praktijkexamen, maar dat kan door de bureaucratie hier nog wel een tijdje duren

Het was vandaag dus heerlijk rustig op de campus en ik heb de tijd gebruikt om alvast in het werkboek aan de slag te gaan met ‘Viewing Potentially Dangerous Animals”, dat morgen de hele dag op het programma staat. Was heerlijk weer, het begint wat vochtiger te worden dus af en toe voelt het nu écht warm, dus ik kon aan mijn inmiddels vaste picnic-tafel aan het zwembad mijn papieren uitstallen.

Om half 4 stond er weer een gamedrive gepland en het was aan onze groep de eer om die als eerste met Conraad te doen, de nieuwe trainer. Op naar Makalali, met hernieuwde waardering voor onze open Jeep (na een week in een busje met dak door Kruger te hebben gereden). Was een mooie gamedrive. Allereerst zagen we een roofvogel met een prooi in zijn klauwen. Bleek een Dark-Chanting Goshawk te zijn die een Francolin (ook een vogel) gevangen had.

 

 

 

 

 

 

 

 

Na wat radioverkeer en gezoek stuitten we even later op twee mannetjesleeuwen. Aan de buiken (en de relatieve inactiviteit) te zien hadden ze vandaag redelijk goed gegeten.

Ze lagen dan ook in de houding waarin je de meeste leeuwen aantreft: plat en zonder een teken van leven. We zijn er lange tijd bij blijven staan en op een gegeven moment begonnen ze zelfs te bewegen. Een van de twee begon uitgebreid te geeuwen en wij konden vijf meter verderop zijn adem ruiken; niet te harden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aan het eind van de gamedrive deed in de auto plotseling het gerucht de ronde dat Iris (onze kok) vandaag weer fried chicken zou maken. Conraad zette er direct de sokken in om te zorgen dat we niet te laat thuis zouden zijn (er zijn mensen al eerder op een leeg bordje verrast…). We hebben in het begin elke maandag ‘meat free monday’ gehad, wat niet bij iedereen in even goede aarde viel. Sinds enige tijd hebben we hier geen ‘last’ meer van en bij aankomst op de campus bleek inderdaad dat de gefrituurde kip klaarstond. Dat gaat er wel in als je net twee uur roofdieren hebt zitten kijken…