Vandaag was de eerste volle dag van de track & sign-cursus. Het komt erop neer dat we de hele dag sporen die door Colin zijn gevonden moesten identificeren. In de ochtend zijn we naar de airstrip gegaan in Makalali, waar we een stuk of twintig sporen hebben behandeld. Voor mij was dat nog maar eens de bevestiging dat ik hier niet zo goed in ben; slechts een handjevol sporen kon ik juist identificeren.
Om 11 uur keerden we zoals gebruikelijk terug naar de campus voor brunch, waarna Colin ons in het klaslokaal een korte uitleg gaf over wat ‘Cybertracker’ nou precies inhoudt. Het is een systeem om het niveau van een tracker te bepalen. Vroeger was er geen mogelijkheid om te zeggen wie er nou een goede tracker was en wie niet, met dit systeem is dat er nu dus wel. Het systeem kent twee niveau’s; beginners en gevorderen.
Wij worden aan het eind van de week (uiteraard) op beginnersniveau getest, waarbij we ongeveer 50 sporen moeten identificeren in drie moeilijkheidsklassen. Minimaal moeten we tussen de 70% en 79% scoren om ons level 1 te halen, nog hoger en je kunt zelfs level 2, 3 of 4 (=100%) halen. Dat laatste is nog nooit behaald door een student en zoals ik er nu tegenaan kijk zou ik al erg blij zijn om gewoon niveau 1 te halen. Het is voor niemand van ons doorslaggevend of we dit halen of niet, maar dit is wel zoiets wat je graag goed wilt kunnen.
In de middag weer terug naar Makalali, waar we water opzochten om daar wat specifieke sporen te zoeken. Je kunt je voorstellen dat het natte zand naast het water weer heel andere afdrukken geeft. Tegelijkertijd krijgen we ook vragen om uitwerpselen te identificeren, hoort er ook bij.
Inmiddels begin ik wel de lol van het tracken in te zien en vanmiddag lukte het ook voor de eerste keer vrij aardig. Als je eraan gewend bent dat je niet iets moet vinden van een spoor voordat je écht goed gekeken hebt, kom je makkelijker bij het juiste antwoord en wordt je niet gehinderd door je eerste idee.
De omgeving waarin we vanmiddag tracking is erg mooi, wat de mogelijkheid geeft om naast de sporen nog wat andere dingen op de foto te zetten. Voor ons als totale groep is het na ruim zes weken ook een aparte belevenis om met z’n allen in de praktijk bezig te zijn. Tot nu toe was dat namelijk altijd in onze vaste groepen van twee keer zeven en een keer zes personen. Er is ruimte voor (gepaste) gezelligheid, wat ook weer tot meer foto’s leidt.
Nog vier dagen tracken, het vreet energie maar wordt wel steeds leuker…