Vandaag gaan we met z’n vieren voor de tweede keer naar Cape Vidal via de wetlands. Dit is ook gelijk een goede gelegenheid voor Ash en Mayra om het rijden wat extra te oefenen. We krijgen niet superveel gelegenheid om zelf te rijden dus alle extra oefening is meegenomen, zeker voor de mensen met minder rij-ervaring.

Burchell’s Coucal

Het zonnetje breekt vandaag gelukkig weer door. Maakt de sfeer toch ook net iets uitgelatener. Plus dat we nu ook op het strand van Cape Vidal wat prettiger kunnen vertoeven. Op de weg daar naartoe kijken we veel naar vogels (komend semester een belangrijk onderdeel van het programma). Mayra heeft alle vogel-geluiden op haar iPad gezet, dus als we een vogel zien spelen we gelijk het geluid af in een poging dat te onthouden. Als we bij een visarend komen spelen we het geluid met de deur open, met als gevolg dat de visarend terug begint te roepen. Hij doet dit een paar keer, waardoor we ons enigszins schuldig voelen. Dit is dus de reden dat je voorzichtig moet zijn met het gebruiken van vogelgeluiden; je brengt de vogels behoorlijk in verwarring daarmee. Dat gezegd hebbende, gaf het mij natuurlijk wel de kans een foto te maken van de visarend terwijl hij roept.

Millipede

Vlak voordat we bij Cape Vidal komen, spot Macon weer de zwarte neushoorn die we eerder deze week al gezien hadden. We hebben enorm veel geluk, want ze hebben er maar twee in het hele park, waardoor de kans dat je ze ziet zeer klein is. Om dit te illustreren; gisteren heeft James tot twee keer toe het rondje gereden in een poging de zwarte neushoorn te vinden, maar zonder resultaat. We blijven lange tijd staan kijken en foto’s te maken. Het geluid dat deze dieren maken terwijl ze door takken heen bijten is indrukwekkend. We hebben eerder mest van zwarte neushoorns gezien en daarin zie je de keurig schuin afgesneden stukjes hout zitten.

Vervet Monkey

We stoppen nog een keer bij de vogelkijkhut waar we woensdag ook al waren, maar er lijkt nu minder te zien. Lijkt, want na een tijdje blijkt er wel degelijk van alles te gebeuren. Een reiger jaagt een hamerkop op. Als we beter kijken, zien we dat de hamerkop iets gevangen heeft, dat de reiger dus waarschijnlijk probeert in te pikken. De reiger jaagt hem uiteindelijk onze kant op waardoor we kunnen zien dat de hamerkop een kikker gevangen heeft. Het kost hem enige moeite, maar uiteindelijk slaagt hij erin de kikker te verorberen. Als toetje besluiten de twee hamerkoppen ook nog eens te gaan paren! Kortom, weer twee dingen gezien die ik niet eerder had gezien. Bijna elke rit heeft zo zijn eigen unieke momenten, blijkt maar weer.

Reiger probeert kikker te stelen van hamerkop

Uiteindelijk kan de vrouwtjes-hamerkop de kikker opeten, gadegeslagen door het mannetje

Aangekomen op het strand van Cape Vidal blijkt het toch behoorlijk hard te waaien. Net iets te hard om op een badlaken te gaan liggen, maar prima weer om een stuk over het strand te lopen. Nog één keer goed kijken naar de hoge golven, want vanaf morgen is onze omgeving weer het Lowveld.

Op de weg terug gaan we nog maar eens naar de vogelkijkhut en wederom zien we een hamerkop die een kikker verslindt. Inmiddels slaat de vermoeidheid bij ons allemaal toe en gaan we richting de uitgang. Het laatste interessante wat we zien zijn twee Secretarisvogels, gespot door (wie anders dan) Mayra op eerbiedwaardige afstand. Mayra is echt een natuurtalent wat spotten betreft, zo zeer zelfs dat de anderen in de auto minder opletten omdat Mayra toch wel alles ziet.

Deze keer heeft het mannetje beet

De nieuwste uitdaging: Dragonflies en/ of Damselflies in de vlucht…

Om 15:00 uur zijn we weer thuis en behoorlijk afgepeigerd. Ondanks dat het nog steeds heerlijk weer is toch maar even gaan liggen (en in slaap gevallen). Uiteindelijk nog met z’n vieren bij Alfredo’s italiaans gegeten, en de straat overgestoken naar het restaurant waar James en Kate zaten te eten om af te spreken hoe laat we morgenochtend gaan vertrekken. Om 7:30 uur gaan we St. Lucia achter ons laten… het is een mooie week geweest!