Een dagje in de schoolbanken

donderdag 15 augustus

Vandaag een drukke dag gehad in het klaslokaal. Vanmorgen begonnen met geologie door Cobus. Van alles over ontstaan van rotsen en aarde en de mineralen die daarbij komen kijken. De relevantie voor field guides zit hem erin dat de hele keten van planten, planteneters en vleeseters in eerst instantie begint bij de aarde. De samenstelling bepaalt wat er kan groeien en van daaruit worden de ecosystemen verder gevormd. Geologie bevat voor zaterdag het nodige stampwerk, waardoor ik begin te twijfelen of ik morgenochtend aan de optionele gamedrive mee moet doen; waarschijnlijk heb ik de tijd hard nodig.

Na de lunch hield Trevor zijn presentatie over het probleem van het stropen van neushoorns. Dat neemt de laatste vijf jaar zoals waarschijnlijk bekend op een alarmerend manier toe. Inmiddels staat de teller in Zuid-Afrika voor dit jaar op 545, evenveel als het totaal van 2012. Als de stroperij in dit tempo doorgaat, zijn de neushoorns in 2021 uitgestorven.

Trevor heeft twee jaar deel uitgemaakt van een anti-stropers eenheid. Interessant om te horen hoe complex de problematiek is van iemand die het van dichtbij meegemaakt heeft. Het probleem strekt van de afnemers (vooral in het midden-oosten) tot de stropers zelf, maar ook de politiek en lokale bevolking speelt een rol. Er ontstaan verhitte discussies over hoe wel en niet met het probleem om te gaan. Eén ervan gaat over het nut en de ethiek van het vergiftigen van de hoorns van neushoorn zodat degene die het binnenkrijgt er ziek van wordt (dat gebeurt nu bijvoorbeeld in Balule, een privé-reservaat naast Makalali). Tot slot krijgen we een aantal foto’s te zien van onthoornde neushoorn, met kleintjes, foetussen etc. Daar wordt je niet blij van, op zijn zachtst gezegd.

Aansluitend op het verhaal van Trevor krijgen we weer les. Deze keer gaat het over grassen, gegeven door Conraad. Taaie kost, maar opletten geblazen, want zaterdag hebben we weer drie examens, dus verslappen van de concentratie kan desastreuze gevolgen hebben. Inmiddels heb ik de knoop wel doorgehakt dat ik de gamedrive van morgen ga skippen. Vandaag astronomie-examen terug gehad met een resultaat van 79%. Niet slecht, maar ook niet dusdanig dat ik veel speling ga hebben op andere vakken. Voor het geval het nog niet duidelijk was; ik heb nu écht weer het gevoel op school te zitten.

Voor vandaag geen nieuwe foto’s aangezien we de hele dag ‘binnen’ waren. Wel heb ik het eerste filmpje af van onze Kruger Park-trip van vorige week; de olifanten. Dit weekend volgt naar alle waarschijnlijkheid nog het filmpje over de krokodillen.

 

 

Panicum Maximum!

vrijdag 16 augustus

Dat is niet latijn voor een paniekaanval, maar de wetenschappelijke naam van Buffalo Grass, één van de grassen die morgen langs kunnen komen op het examen. Naast grassen staan er morgen nog twee examens op het programma; geologie en Viewing Potentially Dangerous Animals (VPDA). De hoeveelheid stof die we voor morgen moeten leren is immens, dus een lichte paniekaanval zou ook wel begrijpelijk zijn.

Niet in het minst door de ‘wake-up call’ die Charles ons aan het eind van de middag gegeven heeft. Maar liefst de helft van ons heeft in het eerste semester de 75%-eis niet gehaald! Dat betekent dat er met de nog tien overgebleven examens gecompenseerd zal moeten worden. Wat mijn eigen resultaten betreft; vandaag de drie nog openstaande examens terug gekregen. ‘Bomen’ was zoals verwacht een drama met 50%, reptielen was goed met 85% en taxonomie & ecologie boven verwachting met 95%. Al met al leidt dit tot een gemiddelde voor mijn eerste semester van 83%, waar ik best blij mee ben nu ik weet dat er gemiddeld zo slecht gescoord is. Ze zijn dit hier trouwens niet gewend, normaal haalt iedereen het wel zo’n beetje! Het is ons een raadsel waarom de resultaten tegenvallen, omdat de meeste mensen serieus bezig zijn (of in ieder geval de indruk wekken).

Naast het praatje over hoe we er allemaal voor staan, heeft iedereen die na de opleiding nog een half jaar op hun ‘placement’ praktijkervaring op gaat doen informatie gekregen over hoe dat in zijn werk gaat. Welke opties zijn er, wie heeft er welke interesse en hoe worden mensen uiteindelijk geplaatst. Ik heb de mensen die interesse hebben in een placement bij een verzekeringsmaatschappij gezegd dat ze hun CV’s bij mij kunnen inleveren, maar tot nu toe nog niets ontvangen.

Gezien de grote hoeveelheid stof van morgen heeft Charles aangeboden het examen om 12 uur te doen, in plaats van om 7 uur zoals gebruikelijk. Dat werd met graagte aanvaard. Ik ben er ook blij mee omdat ik een behoorlijk stuk van VPDA over het hoofd had gezien waar ik nu morgenochtend nog wat mee kan doen.

Veel meer valt er over vandaag niet te melden, behalve nog de foto’s die ik vanmorgen nam van een mooie zonsopkomst hier op de campus. Nu nog gauw even stampen, voor het slapen gaan.

Links het klaslokaal, waar we morgen weer zitten met examen

Links het klaslokaal, waar we morgen weer zitten met examen

Weerspiegeling in het zwembad

Weerspiegeling in het zwembad

 

Cybertracker week komt eraan…

zaterdag 17 augustus

Vandaag om 12 uur weer drie examen gedaan. Geologie, grassen en Viewing Potentially Dangerous Animals. Algehele gevoel bij iedereen was dat het een stuk lastiger had kunnen zijn. Laten we hopen dat dat deze keer ook in de resultaten terug te zien is (want dat is tot nu toe dus wel anders geweest).

Komende week wordt een bijzondere; we krijgen iemand van buiten op bezoek die ons de hele week gaat trainen op spoor-identificatie. Het leuke is dat we eindigen met een assessment waar je tot het hoogst mogelijk niveau kunt scoren. Niemand maakt zich illusies dat te gaan halen, is ook nog nooit gebeurd geloof ik, maar biedt wel een mooie uitdaging om te kijken hoe ver je kunt komen. Ook onze trainers worden volgende week weer beoordeeld op hun tracking-kunsten.

Volgende week gaan we dus elke dag naar buiten om lekker praktisch bezig te zijn. We zijn na de examen van vandaag alweer over de helft van de theorie-examens dus zo langzamerhand zal de verhouding theorie/ praktijk steeds meer in de richting van praktijk gaan. Niet dat we te klagen hadden dat we te weinig buiten kwamen, maar wat mij betreft kan het niet vaak genoeg zijn!

Ik had een filmpje willen posten van Kruger of de bushwalk van eergisteren, maar de internet bandbreedte laat me in de steek. Probeer het morgen weer….

33 graden in Tzaneen

zondag 18 augustus

Vandaag een welverdiende vrije dag gehad en van de gelegenheid gebruik gemaat om wat extra boodschappen te doen. Deze keer in Tzaneen, een wat grotere plaats dan Hoedspruit, ten noordwesten van onze campus. Extra water en energybars gehaald voor de Cybertracking-week die morgen begint. De trainers hebben ons op het hart gedrukt dat we echt genoeg water en voedsel mee moeten nemen omdat het zwaar gaat worden.

Verder weinig nieuws vandaag, behalve dat het de warmste dag was tot nu toe, met een temperatuur van 33 graden. Kunnen we vast wennen voor de lente, die eraan zit te komen.

Tot slot nog wat sfeerbeelden van onze bushwalk van deze week. Geen dieren, maar geeft wel een beeld van de omgeving waarin we hier rondlopen.

 

 

 

 

Spoorzoekertje en Krokodillen in Kruger

maandag 19 augustus

Vandaag de eerste dag gehad van onze ‘Cybertracker-week’. Waarom het Cybertracker heet weet ik nog niet, schijnbaar is dat de naam van een systeem dat ze ons deze week gaan uitleggen.

Colin Patrick (r)

V.l.n.r.: Tina, Shawn, Ben, Cobus en Colin Patrick

Om 13 uur komt Colin Patrick op de campus aan, een specialist in ’tracking’ die trainingen geeft aan (onder andere) field guides en anti-stropers-eenheden. Omdat hij en zijn collega Jacques ons de hele week bijstaan, beginnen we met een voorstelrondje zodat ze ons (en wij hen) kunnen leren kennen. Jacques is trouwens een oud-Bushwise-student en dus een goede illustratie voor mijn medestudenten van waar je zoal terecht kunt komen. In een klein uur neemt Colin met ons door wat er allemaal bij het interpreteren en volgen van een spoor komt kijken.

Na een korte pauze stapen we om 15 uur in de jeeps om naar Makalali te gaan voor ons eerste praktijkles ’tracking’. Dit is wat we de hele week zullen doen, af en toe onderbroken door een korte presentatie in het klaslokaal. Op zaterdag eindigen we dan met een assessment waar ons niveau bepaald wordt (en we dus al dan niet kunnen ‘slagen’).

Colin wijst een spoor aan...

Colin wijst een spoor aan…

Tot nu toe hebben onze trainers uiteraard al aandacht besteed aan de sporen die we tegen zijn gekomen, maar je merkt aan alles dat we nu echt de diepte in gaan. Uiteindelijk identificeren we ‘slechts’ vijf sporen in drie uur tijd. De rest van de tijd vertelt Colin honderduit over de sporen die we zien en wat je daar zoals uit kunt halen. HIj legt bijvoorbeeld uit hoe je aan een spoor kunt zien welke kant een dier uitkeek terwijl hij liep. Erg belangrijk voor als je ineens een spoor kwijt bent; de kans dat hij afgeslagen is in de richting waarnaar hij keek is natuurlijk levensgroot.

Het identificeren van ‘spoor’ (zoals ze dat hier ook in het Engels noemen) is vanaf dag één nooit mijn sterkste punt geweest. Ook nu merk ik dat ik de meeste sporen verkeerd identificeer; wordt een druk weekje om op niveau te komen.

... van welk dier is dit eigenlijk het spoor? (De cirkel hoort uiteraard niet bij het spoor)

… welk dier is dit?

Colin geeft als tip dat we allemaal een ’tracker-knee’ moeten krijgen, oftewel: niet blijven staan maar op de knieën om van dichtbij alle details te kunnen zien. Het is verbazingwekkend hoe je je zelf blind kunt staren op een onherkenbaar spoor, en het ineens tot leven komt wanneer Colin aanwijst en uitlegt wat wat is. HIj combineert dit met anecdotes en weetjes die hij uit de praktijk van het trainen van anti-stropers-eenheden op heeft gedaan, wat het allemaal nog interessanter maakt. Zo kunnen we nu iemands schouderhoogte berekenen aan de hand van de afstand van zijn of haar passen in een normale wandelgang. Daarnaast legt hij uit hoe je uit meerdere sporen over elkaar heen kunt bepalen hoeveel mensen er gelopen hebben, zelfs wanneer meerdere van hen dezelfde schoenen dragen.

Aan het eind van de dag in Makalali

Aan het eind van de dag in Makalali

Na drie uur intensief luisteren en toepassen is de energie wel op. Met de koffie is iedereen het er wel over eens dat dit een zware week gaat worden; elke dag om 6:00 uur en om 15:00 uur naar Makalali met op de agenda: sporen, sporen en nog eens sporen. Ik vind het in ieder geval erg leuk, ook al omdat het erg handig is als je er beter in wordt. Dat betekent namelijk dat de kans dat je dieren gaat vinden op een gamedrive of bushwalk gaat toenemen.

Krokodillen in Kruger Park

Vanmorgen is na meerdere dagen in verschillende etappes eindelijk mijn filmpje over de krokodillen in Kruger Park succesvol geüpload naar YouTube. Op onze laatste dag in Kruger, anderhalve week geleden, hadden we net geluncht in Lower Sabie restcamp toen we richting Skukuza vertrokken om het park uit te gaan. Na eerst wat levende nijlpaarden gezien te hebben, kwamen we bij een meertje waar er maar eentje in lag. Na enige tijd kregen we door dat hij dood was en dat er ook krokodillen waren. Na wat geduld en stuurkunsten van Ash hadden we uiteindelijk een zeer gunstig plekje bemachtigd om onderstaande van dichtbij mee te maken. Het is wat minder ‘gezellig’ dan het olifantenfilmpje maar tegelijkertijd één van de meest bijzondere en indrukwekkende dingen die ik op safari gezien heb. Wij hadden het eerder die week nog gehad over dingen die we graag zouden willen zien maar die we waarschijnlijk nooit zouden zien en etende krokodillen was er één van…