De titel van vandaag laat weinig te raden over: ik heb mijn Track & Sign level 1 gehaald! Ik ben ongelofelijk blij en ook eigenlijk wel hartstikke trots dat het gelukt is. Weliswaar met de minimale score (70%), maar dat mag de pret niet drukken. Aangezien ik de hele week niet boven de 50% kwam ben ik hartstikke blij dat het tijdens het examen wel gelukt is.

Om bij het begin te beginnen, gisteren had ik natuurlijk een fantastische score (13 uit 15 sporen juist geïdentificeerd). Ik wist toen al dat ik die score hoogstwaarschijnlijk vandaag nodig zou hebben en, misschien heb ik het over mezelf afgeroepen, maar dat bleek dus ook zo te zijn. Vandaag was ik namelijk niet bepaald in vorm. De eerste ronde van vijf sporen ging nog goed (vier juist geïdentificeerd), maar de ronde erna scoorde ik maar vier uit negen.

Het grootste probleem was dat ik vandaag nooit het gevoel had dat ik er lekker in zat en een aantal zeer stomme fouten heb gemaakt. Zelfs met Francolins (mijn ‘eigen’ vogel, aangezien ze hier door de meesten al ‘Frenkies’ genoemd worden), die ik nooit eerder verkeerd geïdentificeerd had. De derde ronde was al niet veel beter, al was ik er wel in geslaagd een fragment van een spoor van een motor te identificeren (waar sommigen dat voor een luipaard aanzagen). Het zijn dat soort meevallers die uiteindelijk het verschil maken…

In ieder geval genoeg om tijdens de lunch over na te denken dus. Ondanks dat wij niet wisten hoe zwaar onze fouten wogen (de categorie van de vragen wordt tijdens het assessment niet bekend gemaakt), ga je dan toch zitten rekenen hoe je ervoor staat. Het was me wel duidelijk dat de goede score van gisteren inmiddels zo ongeveer teniet gedaan was en dat ik me geen blunders meer kon veroorloven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na de lunch hadden we nog één (grote) ronde met dertien sporen in de rivierbedding waar we ook hadden geluncht. Eén van de vragen ging over de gaten in de steile rivierbedding. Ik heb in de Chobe-rivier in Botswana nota bene zelf gezien hoe daar White-Fronted Bee-eaters in nestelden, maar toch vulde ik in dat daar een otter in zou zitten. Onwaarschijnlijk hoe je jezelf op het verkeerde spoor kunt zetten als je te moeilijk gaat nadenken. Zo had ik nog een paar stommiteiten, zo bleek bij de nabespreking, waardoor ik er maar 8 goed had van de laatste 13.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij terugkomst op de campus is Colin direct aan het rekenen geslagen om ons vandaag nog de resultaten te kunnen geven. Inmiddels had ik zo’n donkerbruin vermoeden dat ik het wel eens net niet gehaald zou kunnen hebben. Na drie kwartier was Colin klaar en zat iedereen gespannen te wachten op de resultaten. Hij wist de spanning goed op te bouwen, want nam zijn tijd om goed uit te leggen hoe de opbouw en het niveau van de vragen was. Vervolgens gaf hij aan dat een aantal het helaas niet gehaald hadden (niet echt bemoedigend gezien mijn voorgevoel).

Zoals gisteren beschreven, konden we level 1, 2 of 3 halen. Minimaal 70% is level 1, vanaf 80% level 2 en boven de 90% is level 3. Colin had ook gelijk badges meegenomen met de niveau’s voor de mensen die het zouden halen.

Naar goed gebruik naai je deze badges op je uniform voor alle extra kwalificaties die je als Field Guide gehaald hebt. Op de één of andere manier wil je zelf dan natuurlijk ook per se zo’n badge hebben… Na een stuk of tien medestudenten (waarvan er inmiddels twee het niet gehaald hadden), kwam ik aan de beurt. Hij hield zich even stil om de spanning op te bouwen, maar toen kwam het hoge woord eruit; 70% en daarmee dus precies gehaald. Drie van ons (CJ, Andy en Matt) hebben level 2 gehaald, waarbij Matt met 88% de hoogste score had. Drie van ons hebben het uiteindelijk niet gehaald, wat natuurlijk vreselijk balen is voor hen. De rest van de groep heeft net als ik level 1 gehaald, waaronder mijn kamergenoot James. Wij hebben dus al een klein feestje bij de koelkast gevierd.

De mensen die het haalden feliciteerden elkaar uitgebreid. Je merkte wel dat het een lange en zware week was geweest en dat er meer mensen in de piepzak zaten of ze het wel gehaald hadden. De ontlading was groter dan ik van tevoren had verwacht. Uiteindelijk was dit denk ik wel één van de leerzaamste en leukste weken tot nu toe. Dit soort lange periodes buiten in het veld, bezig met echt lastige dingen, geeft je het gevoel dat je echt stappen maakt om een serieuze safarigids te kunnen worden. En ik ben superblij dat ik het met een kwalificatie heb kunnen afronden, anders was het toch wel een anti-climax geweest.

Al onze trainers haalden level 3 (boven de 90%), met een eervolle vermelding voor Conraad, die 99% haalde. De enige fout die hij maakte is de vraag die mij uiteindelijk over de streep getrokken heeft; het spoor van de motor…